قرآن
كريم به بيان سيره و روش پيامبران و راهنمايان بشر توجهى فوق العاده دارد و در
عرضه سيره آن بزرگواران (صلوات اللّه عليهم اجمعين) شيوهاى ويژه را دنبال مىكند.
اين
شيوه در چگونگى ارائه روش راهنمايان برگزيده الهى، بر مجموعهاى از اركان و اصول
علمى استوار است.
قرآن
كريم، بيان خود را از عنصر هدايت كه همان عنصر جهتدهنده حركت آدمى به سوى كمال
درخور اوست، آغاز مىكند و براى مجموعه رخدادهاى تاريخى كه ناهموارىهاى زندگى
مردمان و جامعهها تلقّى مىشود، اهدافى واقعى را برمىگزيند. اين اهداف، كليدهاى
ورود به دروازههاى گسترده علوم و معارفى به شمار مىآيند كه در خدمت حركت تكاملى
انسان، از كارايى برخوردارند.
قرآن،
براى دستيابى به آن اهداف برجسته، ابزار گوناگونى را به كار مىگيرد و با مخاطب
قرار دادن خرد و خردمندان، عرصههايى نو در برابر انديشه انسانى مىگشايد؛ آنجا
كه مىفرمايد: