بازوى حضرت روى او را به سمت كعبه برگرداند و اين آيه شريفه را بر او نازل كرد:

قَدْ نَرى‌ تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّماءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضاها فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ؛[1]؛

نگاه‌هاى انتظارآميز تو را به سوى آسمان (براى تعيين قبله نهايى) مشاهده مى‌كنيم، اكنون تو را به سوى قبله‌اى كه از آن خرسند باشى بازمى‌گردانيم، پس روى خود را به سوى مسجد الحرام برگردان.

رخداد تغيير قبله به منزله آزمونى براى مسلمانان تلقى مى‌شد كه تا چه پايه از رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم اطاعت مى‌كنند و تسليم دستورات آن حضرتند، همچنين نوعى هماوردطلبى در برابر عناد و تمسخر يهوديان و پاسخى براى مكر و حيله آنان به‌شمار مى‌آمد، چنان‌كه نقطه آغاز ساختار جديد شخصيّت انسان مسلمان، محسوب مى‌گشت.[2]

7. آغاز درگيرى نظامى‌

تنها چيزى كه بر مردم حاكميّت داشت، در زور و قدرت خلاصه مى‌شد.

در چنين شرايطى و پس از آرامش نسبى مدينه، رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم و مسلمانان دست به فعاليّت زدند تا بدين‌وسيله در برابر قدرت‌هاى صاحب نفوذ جزيرة العرب بلكه خارج از آن- نظير روم و فارس- بر گسترش رسالت اسلامى و ايجاد تمدنى براساس تعاليم و دستورات الهى تاكيد و پافشارى نمايند چراكه مسلمانان از ابزارهايى برخوردار بودند كه ديگران از آن بهره‌اى نداشتند؛ آنان‌

[1] . بقره/ آيه 144.

[2] . مجمع البيان 1/ 413.