همكارى
همهجانبه با وى دست برنداشتند، سران قريش تصميم گرفتند مسلمانان موجود در مكّه را
از حيث خوراك و آشاميدنى در تنگنا قرار داده و كليه داد و ستدهاى اجتماعى را با
آنان ممنوع اعلام كنند.
محاصره
ستمگرانه و موضع بنى هاشم
وقتى
ابو طالب به درخواست قريش پاسخ مثبت نداد و بر حمايت از رسول اكرم صلّى اللّه عليه
و اله و سلم با هر قيمتى پافشارى كرد، قريش عهدنامه ستمگرانه خود را مبنىبر قطع
رابطه كامل در زمينه خريد و فروش و معاشرت و ارتباط زناشويى با بنى هاشم صادر كرد.[1]
اين
پيماننامه به امضاى چهل تن از سران قريش رسيد. ابو طالب همراه برادرزاده خود و
بنى هاشم و فرزندان عبد المطلب كه سرنوشتى يكسان داشتند روانه شعب شدند، وى
دراينباره عرضه داشت: ما تا آخرين نفر جان مىدهيم تا گزندى به رسول خدا صلّى
اللّه عليه و اله و سلم نرسد. در اينجا ابو لهب نزد قريش شتافت و آنان را براى
مبارزه با فرزندان عبد المطلب به يارى طلبيد و بدين سان، ايمانآورندگان به همراه
آنان كه ايمان نياورده بودند، وارد شعب گرديدند.[2]
طى
اين سالها مواد خوراكى بهگونهاى پنهانى، توسط افرادى از قريش كه با انگيزههاى
تعصّبآميز، يا جوانمردى و يا از سر دلسوزى، قصد كمك به بنى هاشم را داشتند، به
مسلمانان مىرسيد.
پس
از گذشت سه سال از اين قطع رابطه، كه مسلمانان و پيامبر طى آن دشوارترين صحنههاى
رنجآور گرسنگى و تنهايى و جنگ روانى را متحمل
[1] . در اعيان الشيعه آمده است كه اين عهدنامه ظالمانه
در آغاز محرم سال هفتم بعثت نوشته شد.