تصديق كرد و بدين‌ترتيب، نخستين، گرونده به اسلام به‌شمار آمد.[1]

گزينش على عليه السّلام به دست پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم با توجه به شايستگى‌هاى آن حضرت در اطاعت و فرمانبردارى و قدرت و بى‌باكى، آن‌هم در زمانى كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم سخت نيازمند يار و ياور بود، كارى بسيار دقيق و موفّقيت‌آميز به‌شمار مى‌آمد. على عليه السّلام از همان آغاز رسالت به منزله بازوى نبوّت و چشم بينا و زبان گوياى آن در تبليغ دين به‌شمار مى‌آمد.

امير مؤمنان عليه السّلام نخستين ايمان‌آورنده به پيامبر بود، زيرا در خلوت‌گزينى‌هاى پيامبر در غار حرا در كنارش قرار داشت و پس از او خديجه، به اسلام گرويد و اين دو بزرگوار مانند پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم خدا را يگانه مى‌دانستند و مشركان و گمراهان قدرتمند را به هماوردى مى‌طلبيدند و نخستين كسانى بودند كه با رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم نماز به جاى آوردند[2] سپس زيد بن حارثه به آنان پيوست و بدين‌ترتيب، اينان مجموعه‌اى از نيك خصالان و نخستين كانون جامعه اسلامى را تشكيل دادند.

2. دوران مكّه‌

تبليغ رسالت اسلام به دست رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم حداقل سه دوره را پشت سر نهاد تا شرايط تأسيس نخستين دولت خجسته اسلامى مهيا گشت. اين دوره‌ها عبارت بودند از:

(1) دوره آماده‌سازى نخستين پايگاه رسالت اسلامى، كه برخى آن را دوره تبليغ نهانى يا دعوت ويژه نام نهاده‌اند.

[1] . سيره ابن هشام 1/ 245؛ باب ان على بن ابى طالب، اول ذكر أسلم.

[2] . اسد الغابه 4/ 18؛ حلية الأولياء 1/ 66؛ شرح ابن ابى الحديد 3/ 256، مستدرك حاكم 3/ 112.