حاج ميرزا حسن اصفهانى، ملقب به صفى عليشاه‌

حاجى ميرزا محمد حسن ملقب به صفى عليشاه فرزند محمد باقر اصفهانى از اكابر عرفا و مشاهير شعراى سده چهاردهم هجريست. وى پنجم آبان 1214 ش- سوم شعبان 1251- در اصفهان ديده به جهان گشود. پس از تحصيلات مقدماتى در اصفهان و يزد به هندوستان سفر كرد و به سال 1243- 1281 هجرى- از راه هند عازم مكه شد و پس از بازگشت از زيارت خانه خدا مجددا به هندوستان مراجعت نمود

صفى عليشاه در اين مسافرت‌ها اصول سير و سلوك را از بزرگان طريقت فرا گرفت و قدم به دايره سير و سلوك گذاشت. پس از چندى به ايران آمد و در تهران اقامت گزيد ولى بيشتر اوقات منزوى و در خانقاه بزرگ خود به ارشاد مشغول بود. اين عارف روشن ضمير در عالم عرفان و تصوف مقامى داشت كه براى هر كسى ميسر نيست. صفى عليشاه در سال 1277- 1316 هجرى- در تهران در گذشت و در منزل شخصى خود به خاك سپرده شد. شرح حال و آثار صفى اصفهانى به تفصيل در تذكره مدينة الأدب آمده است.[1]

صفى صرف نظر از جنبه فقرى، اديبى توانا بود و آثار بر جاى مانده از او نماينگر احاطه علمى و ادبى اوست.[2]

[1] - نائينى، عبرت، تذكرة مدينة الأدب، ج 3، ص 227- 230

[2] - سيرى در قلمرو شعر نبوى، مجاهدى( پروانه)، محمد على، معاونب امور فرهنگى مجمع جهانى اهل بيت( ع)، قم، 1387.