بعداز آن‌واقعه‌ى‌سرخ‌بلا سهم تو شد

پيكر سوخته‌ى‌كرب‌و بلا سهم‌تو شد

بعد ازآن‌واقعه‌هفتاد و دوآيينه شكست‌

ناگهان داغ دل آيينه‌ها سهم تو شد

بعداز آن‌واقعه آشوب قيامت برخاست‌

بر سر نيزه سر خون خدا سهم تو شد

بعداز آن‌واقعه‌خون‌جوش‌زد از چشمانت‌

خطبه‌ى اشك براى شهدا سهم تو شد

بعداز آن‌واقعه‌در هروله‌ى‌آتش و خون‌

درشب‌خوف‌و خطرخطبه‌ى «لا» سهم‌تو شد

بعد از آن واقعه در فصل شبيخون ستم‌

خوردن زخم ز شمشير جفا سهم تو شد

خيمه‌ى نور تو در فتنه‌ى شب سوخت ولى‌

كس نپرسيد كه اين ظلم چرا سهم تو شد

بعد از آن واقعه، اى زينت سجاده‌ى عشق‌

از دلت آينه جوشيد، دعا سهم تو شد

بعد از آن واقعه، اى كاش كه مى‌مردم من‌

مصلحت نيست، بگويم كه چِها، سهم تو شد

بعد از آن واقعه‌ى سرخ حقيقت گل كرد

كربلادر تو درخشيد، خداسهم‌تو شد[2]