آيت الله حاج شيخ عبدالكريم محرابى ايروانى «نَجلى»

وى در 7 خرداد 1310 در روستاى باويل سفلى از توابع اسكو چشم به جهان گشود. او پس از اتمام تحصيلات ابتدايى، به فراگيرى علوم دينى روى آورد و جهت نيل به اين مقصود، در مدرسه طالبيه تبريز ساكن گرديد و پس از گذراندن دوره سطح، براى ادامه تحصيل به قم مهاجرت و تا زمان وفات يعنى 53 سال در قم زندگى نمود. نجلى (رحمه الله عليه) فقه و اصول و تفسير را نزد علماى بزرگ حوزه فرا گرفت و از محضر مراجع و علماى به نام بهره ها برد و پيوسته به تكميل آموخته هاى خود پرداخت. همت و تلاش وى در كسب علم و اعتماد به نفسى وافر كه بر شخصيت او حاكم بود، تا بدانجا راه برد كه وى را به درجه اجتهاد نايل آورد.

نجلى علاوه بر تسلط به فقه و اصول، و به ويژه فقه استدلالى و اشراف بر تفسير آيات و روايات، به شعر نيز توجه خاصى نشان مى داد به گونه اى كه در حوزه شعر، اشعارى به سه زبان از وى بر جاى مانده است. وى با دلبستگى به شعر گذشته، اشعار فارسى اش را بيشتر در قالب غزل سروده و با تجربه و قدرتى كه در ادبيات فارسى، عربى و آذرى داشت، نمونه برجسته اى از يك شاعر چند زبانه معاصر است. سروده هاى وى بيش از سيزده هزار بيت به زبان فارسى، عربى و آذرى است. وى پس از 72 سال حيات زاهدانه در 14 خرداد 1382 ش، در خطبه هاى قبل از نماز مغرب و عشا با حال و هوايى خاص، حلاليت مى‌طلبد و پس از اقامه نماز در محراب‌