طائى شميرانى‌

مرتضى طايى شميرانى، فرزند على اكبر، در سال 1298 ه. ش. در كاشانك نياوران در خانواده‌اى مذهبى چشم به جهان هستى گشود. پس از انجام تحصيلات مقدماتى به كار درودگرى پرداخت. وى كه تخلّص شعرى خود را از نام خانوادگى برگفته به سبك كلاسيك شعر مى‌سرايد. و در انواع شعر از غزل، قصيده، مسمطات، مثنوى و رباعى توانايى و مهارت از خود نشان داده است. اشعارش بيشتر جنبه‌ى مرثيه دارد و غزلش به سبك هندى نزديك است.

سه مجموعه از اشعارش به چاپ رسيده كه عبارتند از: «كليات غزليات»، «كليات قصايد» و «خاطرات يك شب». او مردى محجوب، بى‌ادعا، كم حرف و مورد احترام شعرا و محافل ادبى بود. طايى سرانجام در پنجم ارديبهشت سال 1376 شمسى ديده از جهان فروبست.[1]

از اوست در مدح حضرت سجاد (ع):

[1] - سخنوران نامى معاصر ايران، ج 4، ص 2380.