استاد على اكبر خوشدل تهرانى‌

وى در سال 1293 ش، در تهران به دنيا آمد. او پس از اتمام تحصيلات متوسطه، به فراگيرى علوم قديمه پرداخت و صرف، نحو، فقه، اصول، معانى، بيان، بديع، حكمت و منطق را آموخت. خوشدل سپس به سير و سياحت روى آورد و به مدت سى سالِ تمام، ايران، عراق، مصر، تركيه، حجاز، افغانستان، پاكستان و هندوستان را به پاى شوق طى نمود و چهار بار به زيارت خانه خدا رفت. وى از آن پس در تهران ماندگار شد و به شعر و شاعرى پرداخت.

على اكبر خوشدل، در غزل و قصيده و قطعه و مثنوى، شعر مى‌سرود و در غزل به شيوه صائب معتقد بود. خوشدل بيشتر به عنوان يك شاعر مذهبى و مديحه‌سرا شناخته شده است. چنان كه مدايح و مراثى فراوانى كه در حق اهل بيت (ع) سروده، معروف است و در محافل و مجالس مذهبى خوانده مى‌شوند. خوشدل سعى بر آن داشت كه در زمينه مديحه سرايى و مرثيه گويى، نوآورى‌هايى داشته باشد و نوحه را تبديل به سرود مذهبى كند.

در اين ميان مرثيه معروف «فلسفه بزرگ نهضت حسين» كه با مطلع- بزرگ فلسفه قتل شاه دين حسين اين است// كه مرگ سرخ به از زندگى ننگين است- شروع مى شود، از معروف‌ترين آثار اوست. همچنين علاوه بر ديوان كامل وى كه چند روز