قاسم رسا

قاسم رسا فرزند شيخ محمد حسن از شاعران معاصر است. او در سال 1290 ه. ش در تهران ولادت يافت. در كودكى به اتفاق پدر و مادرش به خراسان عزيمت نمود و در جوار تربت حضرت رضا (ع) مجاورت اختيار كرد. «رسا» پس از اتمام تحصيلات مقدمات وارد دانشكده‌ى پزشكى تهران شد و به درجه‌ى دكترا در طب نائل آمد. سپس در وزارت بهدارى استخدام گرديد. و مدت 29 سال به ايفاى وظايف پزشكى اشتغال داشت.

«رسا» با آنكه ظاهرا كارش طبابت بود ولى از آغاز نوجوانى به حكم علاقه‌ى باطنى به مطالعه‌ى آثار گويندگان سلف اشتغال داشت و فنون سخنورى و شعر و ادب را نزد اساتيد بزرگ فرا گرفت و هيچ وقت رابطه‌ى خود را با عالم شعر و ادب قطع نكرد. از سال 1325 ه ش. به افتخار خدمتگزارى و ثناگسترى و ملك الشعرايى آستان قدس رضوى مفتخر شد. عنوان ملك الشعرايى را به دليل سرودن اشعار نغز در اين‌باره به او اطلاق كرده‌اند، او در سرودن انواع شعر بخصوص در قصيده‌سرايى صاحب توانايى و مهارت بوده است. رسا در سال 1330 به سمت عضو پيوسته‌ى «انجمن ادبى فرهنگستان ايران» انتخاب گرديد.