محمدحسين اصفهانى «صغير اصفهانى»

محمد حسين (صغير) اصفهانى فرزند اسد اللّه در سال 1274 ه. ش، در اصفهان به دنيا آمد و به سال 1349 ه. ش، در 75 سالگى در زادگاهش بدرود حيات گفت و در ميدان قدس معروف به فلكه طوقچى جنب مقام مطهّر رأس الرضا (ع) در اصفهان به خاك سپرده شد و آرامگاه او امروز زيارتگاه ارباب نظر و اصحاب شعر و قلم است.[1]

شغل وى نسّاجى بود و به بافندگى دستى اشتغال داشت. طبع شعر داشت و در اوايل تأسيس انجمن شعراى اصفهان (انجمن شيدا) در سال 1334 قمرى به آن انجمن پيوست و از اعضاى ثابت آن شد. صغير در سال 1338 قمرى خدمت آقا ميرزا عباس پا قلعه‌اى ملقب به صابر عليشاه كه از مشايخ بزرگ سلسله نعمه اللهى بود مشرف و رسما جزو مريدان وى قرار گرفت.

محمد حسين صغير به واسطه استعداد ذاتى و پشتكار و تمرين، كم‌كم جزو استادان شعر اصفهان درآمد و او را به لقب استاد صغير مى‌خواندند. اشعار وى بيشتر در مناقب و مراثى اهل بيت عصمت و طهارت (ع) بود و از مناقب و مراثى ائمه اطهار تجاوز نمى‌كرد، جز اينكه گاهگاهى به مناسبت جشن‌ها و اعياد مذهبى به مدح مشايخ طريقت خود كه آن نيز جزء عقايد دينى و ايمانى او محسوب مى‌شد، سخن مى‌گفت.[2]

[1] - كاروان شعر عاشورا، مجاهدى، محمد على، زمزم هدايت، قم، 1386، جلد 1، ص 618.

[2] - زندگينامه رجال و مشاهير ايران، مرسلوند، حسن، الهام، تهران، 1376، جلد 4، ص 206- 207.