و حقوق فردى وخانوادگى واجتماعى وتنظيم روابط انسان ها با يكديگر در ابعاد گوناگون حقوقى و اخلاقى و معرفتى و اجتماعى براى يك هدف متعالى و كمال نهائى و الهى مقرر شده و نقش دين در حقيقت از مناسبات و روابط فردى و اجتماعى براى تأمين هدف نهائى خلقت و كمال نهائى انسان ها و صعود به قله هاى سعادت باطنى و ولايت اللّهى و لقاء الله است.

اين خود بهترين چراغ راهنما و جان مايه اين قبيل احكام و دستورات و حقوق است كه راز درزندگى و كرامت والاى انسانى و انسان ها را دربردارد و بر جامعيت و جاودانگى دين حق، صحه و تاييد مى گذارد و ما را به سمت اهدافى بلند تر و تعالى بخش هدايت مى نمايد.

حق و عدل دو واژه بسيار نزديك به يكديگرند و نوعى تلازم با يكديگر دارند و از نظر مصداق يكى هستند؛ اگرچه ممكن است در مفهوم با يكديگر دو تا باشند. اين دو مفهوم بلند و ارزشمند در تكوين و تشريح و در نظام هستى و در نظام قانون گذارى و حقيقت و اعتبار، سارى و جارى هستند.

خداوند متعال به همه ما توفيق درك معارف عميق اسلامى و تحقق به حقايق ارباب معرفت و تعلق به مقامات اولياء و خلوص در راه اوصياء و خلاص و به حساب از هواها وهوس ها و تعلقات مادى و دنيوى و وابستگى به زخارف دار غرور كرامت فرمايد.

فهرست منابع:

1. ابن منظور، لسان العرب‌، بيروت: دارالصادر، 1414 ق.

2. حسن بن على بن شعبه حرانى، تحف العقول‌، تحقيق: على اكبر غفارى، قم: دفتر انتشارات اسلامى، 1363.

3.