عزير (ع) كه از تلخ ترين مصائب بشريت و تاريخ پيامبران و منشأ حوادث بسيار تلخى گرديده است.

توضيح مطلب چنين است كه مشركان و منحرفان در خالقيت خداوند متعال نيز شك نداشته اند.

«لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ (.[1]

قرآن كريم با اين نوع بدعت‌ها چه به صورت كلى و چه به صورت مصداقى با قاطعيت برخورد فرموده و ريشه ها و علل و عوامل اين قبيل شبهات و انحرافات را بازگو فرموده تا اولًا امت اسلامى دچار چنين لغزش و انحرافاتى نشوند و ثانياً ملتها و فرق ديگر را ارشاد و هدايت نمايد و به تفكر و تعقل صحيح وادارد و زمينه درك خردمندانه را براى ارباب علم و حكمت هموار سازد.

قرآن كريم توهمات باطل و تخيلات غلط و ادعاهاى بى اساس آئين هاى يهود و نصارى را به نقد كشيده شده است.

يكى از انحرافات بزرگى كه در تاريخ اديان آسمانى شاهد آن هستيم، مسئله غلّو و ادعاهاى فرقه هايى از يهود و نصارى درباره حضرت مسيح (ع) و عزير (ع) است. بت پرستان نيز دچار بزرگترين انحرافات و بدعت‌ها و خرافات شده و دست توسل به دامان بتها دراز كرده اند و چشم شفاعت به بتها دوخته و گفته اند:

«هَؤُلاءِ شُفَعَاؤُنَا عِنْدَ اللّهِ».

اسلام دين مبنى با اين قبيل انحرافات و چالش‌ها با شدت و قاطعيت برخورد نموده و آن را مردود اعلان مى نمايد. قرآن كريم همه را به توحيد فرا مي‌خواند و از هر نوع شرك، اعم از شرك در عبادت، ربوبيت، و اطاعت، نهى نموده و به‌

[1] . زخرف: 9.