[6]: امام سجّاد (ع) و حقوق‌

حق و عدل در نظام تكوينى‌

حق به‌معنى ثابت، پا برجا، شايسته، پايدار، مطابق واقع، سزاوار، مطلق حقيقت، حقيقت مطلق و صدق است. حق به عنوان وصف در معنى ثابت، پايدار و همچنين به عنوان اسم مصدر، در معنى حقيقت، سزاوارى آمده است.

راغب در مفردات مى فرمايد:

«أصل الْحَقِّ: المطابقة و الموافقة، كمطابقة رجل الباب في حقّه لدورانه على استقامة. و الْحَقُّ يقال على أوجه».[1]

ريشه حق مطابقت و موافقت است مانند مطابقت پاشنه درب با پاگرد آن (بقول معروف درب در پاشنه خود مى گردد) چون اين گردش براساس استقامت و توازن و تناسب و استوارى گردش مى كند، به آن حق اطلاق مى گردد.

[1] . حسين بن محمد راغب اصفهانى، مفردات الفاظ قرآن، تحقيق: صفوان عدنان داودى، بيروت: دارالقلم، دمشق: الدارالشامية، 1412 ق، ص 246.