8- خدايا! فرش عافيت خود را بر من بگستران؛

9- و با عافيت خود امور مرا اصلاح بفرما؛

10- ميان من و عافيت هرگز در دنيا و آخرت جدايى ميفكن.

در اين بخش امام ده نوع عافيت را از ذات اقدس احديت‌مسئلت مى نمايد كه تمامى امور دين و دنيا و آخرت را شامل مى شود و انسان را از ديگران بى نياز و به لطف خداوند متعال اميدوار مى كند.

در فرازهاى بعدى، اين دعاى شريف حوزه عافيت و ابعاد نورانى و ملكى و ملكوتى و ريشه ها و شاخه ها و ميوه و ثمرات آن مانند شجره طيبه طوبى مورد عنايت و مسئلت قرار مى گيرد و امام (ع) با ظرافت، مخصوصاً به آن بزرگواران چراغ را برداشته و در اعماق ضمير انسان ها تا اعماق آفاق عالم را به نظاره و جستجو و دعا و توسل و مناجات و معاشقه و محبت و مؤانسه پرداخته و زواياى نورانى سير ارباب ولايت را براى تشنگان وادى معرفت مى شكافد و درس معرفت ربوبى مى آموزد، به جاست تا علاقه‌مندان محترم به دعاى شريف مراجعه و ابعاد نورانى آن را با بال انديشه و ايمان پى بگيرند و بر تارك اين مفاهيم بلند و آسمانى وصول يابند. ان شاءالله.

6. دعا، مناجات و توسل الى الله؛

يكى از عوامل بسيار پربركت، تاثيرگذار و انسان ساز در فرهنگ اسلام و قرآن و عترت موضوع دعا و ذكر و توسل و توجه الى الله و انس با خداوند متعال و به طور كلى توجه به عامل معنويت، روحانيت، اخلاق و التجاء الى الله است. متاسفانه غالباً اين عامل پربركت و با عظمت و سرنوشت ساز مورد غفلت قرار مى گيرد و بيشتر به عوامل مادى و فيزيكى و اين جهانى توجه مى شود. دنياى مادى و به ويژه غرب سلطه گر و اسير منافع و مطامع مادى نيز چنين تبليغ و القا