انسان بايد در انفاق كردن ميانه رو باشد و در زندگى به اندازه كفاف قناعت كند و بخشى از زيادى مال را براى آخرت خود پيش فرستد.

آرى! اين مفاد فرهنگ و راهبردهاى حكيمانه نظام اسلامى است كه بايد زندگى بر پايه قصد و ميانه روى و اعتدال بنا نهاده شود و از اسراف و تبذير و يا سختگيرى بى جا و ناصواب جداً پرهيز شود.

قرآن كريم مى فرمايد:

«وَ الَّذِينَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَ لَمْ يَقْتُرُوا وَ كانَ بَيْنَ ذلِكَ قَواماً».[1]

امام سجاد (ع) در مقام دعا و مسكنت از ذات بارى تعالى بر صفات ارزشمندى مانند كفايت پرهيز از اسراف و تبذير، عزت مدارى، استغناى طبع، عنايت و الطاف خداوند در تامين معاش و معاد انسان، هدفدارى در خلقت‌و فراغت براى عبوديت و بندگى و دورى از فقر و بهره مندى از اقتصاد و مانند اين فضائل تاكيد مى فرمايد.

در اين جملات نورانى دقت كنيد:

«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ مَتِّعْنِي بِالاقْتِصَادِ، وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَهْلِ السَّدَادِ، وَ مِنْ أَدِلَّةِ الرَّشَادِ، وَ مِنْ صَالِحِ الْعِبَادِ، وَ ارْزُقْنِي فَوْزَ الْمَعَادِ، وَ سلَامَةَ الْمِرْصَادِ».[2]

خدايا بر محمد و آل محمد (ص) درود بفرست و از اقتصاد و ميانه روى بهره مند ساز و از اهل سداد و استوارى در انديشه و عمل قرار بده و از راهنمايان طريق رشد و هدايت و بندگان صالح و شايسته خود قرار بده و فوز معاد و سلامت در عبور از گردنه هاى شيطان را نصيب و روزى من بفرما.

[1] . فرقان: 67.

[2] . پيشين، ص 98.