بيان دلاورى هاى حضرت عباس (ع)

چون امام سجاد (ع) به عبيدالله فرزند حضرت ابوالفضل العباس (ع) نگريست اشك ريخت و فرمود: «هيچ روزى بر رسول اكرم (ص) از روز احُد سخت‌تر نبود كه حضرت حمزه سيد الشهداء در آن به شهادت رسيد. او اسدالله و اسد رسوله بود. و بعد از آن روز موته بود كه جعفر بن ابى طالب (ع) به شهادت رسيد. آنگاه امام فرمود:

«و لايوم كيوم الحسين».

«ثُمَّ قَالَ (ع) رَحِمَ اللَّهُ الْعَبَّاسَ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَى وَ فَدَى أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّى قُطِعَتْ يَدَاهُ فَأَبْدَلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ بِهِمَا جَنَاحَيْنِ يَطِيرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِكَةِ فِي الْجَنَّةِ كَمَا جَعَلَ لِجَعْفَرِ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ إِنَّ لِلْعَبَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مَنْزِلَةً يَغْبِطُهُ بِهَا جَمِيعُ الشُّهَدَاءِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ».[1]

او عاشقانه سيماى پدر فضائل را به تصوير مى كشد از علم‌دارى نهضت حق طلبان در اردوگاه حسينى مى گويد و از شجاعت و ايثارگرى و مجاهدت و فتوت و مهرورزى عمو پرده بر مى دارد و از جايگاه بهشتى عمو را در كنار سلسله جنبانان وادى شهادت خبر مى دهد.

اين نداى ام كلثوم دختر اميرالمؤمنين (ع) در همه جا پيچيد كه:

«أَبَادَ اللَّهُ كَثْرَتَكُمْ وَ سَلَّطَ عَلَيْكُمْ مَنْ يَقْتُلُكُم».[2]

خداوند جمعتان را پراكنده و نابود سازد و كسانى را كه بر شما مسلط گرداند».

رباب نيز به روضه خوانى حضرت و تشريح مصائب آل البيت پرداخته و گفت:

[1] . محمد بن على ابن بابويه( شيخ صدوق)، الامالى، ص 462.

[2] . محمد باقر مجلسى، پيشين، ج 45، ص 127.