در «مجمع الفتاوى» (ج 4، ص 418) مى‌گويد: «اگر حق به همراه على باشد، عمل كردن به هر آنچه على مى‌گويد واجب است، ولى معلوم است كه صحابه و پيروانش با على در مسائلى مخالفت كرده‌اند. و نصّ شرعى هم داريم كه آن نص با رأى مخالفان او موافق بوده است؛ مانند: عده‌اى زنى كه شوهرش وفات مى‌كند، در حالى كه او باردار است.» (البته بايد دقت داشته باشيم كه روش ابن تيميه و محدثين اهل سنت و وهابيت در صلوات روشن است و آن‌ها صلوات را ناقص ادا مى‌كنند، لذا اين‌كه در اين نوشتار ما بعد از نقل قول و يا حديثى از كتب اهل سنت، صلوات را به طور كامل ذكر كرده‌ايم اين عمل از جانب ماست، نه اين‌كه در اصل كتاب، صلوات اين‌گونه بوده باشد.)

جواب: چنان‌كه ملاحظه مى‌كنيد ابن تيميه تأكيد زيادى بر دروغ بودن اين حديث دارد و چهار مرتبه آن را تكرار كرده و سپس مى‌گويد: اين حديث از هيچ كسى حتى با سند ضعيف هم روايت نشده است. و در آخر به دروغ بودن اين حديث ادعاى يقين مى‌كند.

همچنين اگر در سخنان ابن تيميه دقّت كنيم به دست مى‌آيد كه يكى از سبب‌هايى كه ابن تيميه اين حديث را تكذيب كرده است آن است كه لازمه‌اى قبول اين‌

حديث (كه صحيح و ثابت است) آن است كه ناچاريم امير المؤمنين عليه السلام را معصوم بدانيم.

ما در اين‌جا متن و راويان اين حديث را ذكر مى‌كنيم تا معلوم گردد كه‌ اوّلًا: حديث مذكور حديث صحيح (و حتى متواتر) است و ثانياً: روشن شود كه چگونه ابن تيميه حقايق مسلم را تكذيب و انكار مى‌كند و آشكارا دروغ مى‌گويد.

اينك چند حديث در اين زمينه:

1. پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فرمودند:

علي مع الحق أو الحق مع علي حيث كان؛ على همراه حق هست يا (و) حق همراه على هرجا كه على هست همراه او مى‌گردد. اين حديث با عبارات: «حق همراه على است» و «خدايا حق را همراه على بگردان» نيز وارد شده است.

اين حديث را با الفاظ مختلف مذكور افراد زير از صحابه روايت كرده‌اند: