باز او اهل مكه، مدينه، مصر، شام، يمين، عراق، نجران، حزرموت، مومل وكردها را كافر خوانده است.[1] (ص 115).

عبد الله بن عبدالرحمن گفته است: «دولت عثمانى كفارند و هر كه آن‌ها را كافر نداند خود كافر مى‌شود و معناى «لا اله الّا الله» را نفهميده است. هر كه به آن‌ها كمك كند حتماً مرتد شده است».[2] (ص 114).

همو گفته است: «جهميه كافر و زنديق و به اجماع مرتد هستند.»[3]

همو گفته است: اشاعره كافرند و معناى «لا اله الّا الله» را نمى‌دانند».[4] (و اين در حالى است كه اكثريت اهل سنت در عقيده اشعرى هستند).

همو گفته است: معتزله كافرند.»[5]

همو گفته است: «هر مسلمانى كه كفار و مشركين از يهود و نصارى را دوست داشته باشد و منكر شرك آن‌ها نشود و اعمال آنان را تحسين كند يا در كفر آن‌ها شك كند كافر مى‌گردد هرچند توحيد را بشناسد و به ظاهر شريعت اسلام عمل كند.»[6] (ص 116).

همو گفته است: «اگر آنچه را كه گذشت فهميدى برايت روشن شد كه اكثر مردم اين زمان خيلى روشن مرتد شده‌اند».[7] (ص 116).

[1] . درر السنيه فى الكتب النجدية، ج 1، ص 380 و 385.

[2] . درر السنيه فى الكتب النجدية، ج 10، ص 429.

[3] . همان، ج 10، ص 430.

[4] . همان، ج 1، ص 312 و 320 و 324 و 362 و 364.

[5] . درر السينه فى الكتب النجدية، ج 1، ص 357.

[6] . درر السنيه فى الكتب النجدية، ج 15، ص 475

[7] . درر السنيه فى الكتب النجدية، ج 15، ص 479.