بيشتر آن اتفاق آن‌ها برعكس ادعاى ابن تيميه است. پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله اين حديث شريف را در جاى‌هاى مختلف و بيش از ده مرتبه ايراد فرموده‌اند كه ما به بعضى از آن‌ها اشاره مى‌كنيم:

1. ابن ابى‌اوفا مى‌گويد: «هنگام بستن عهد برادرى ميان اصحاب پيامبر صلى الله عليه وآله، بين ابو بكر و عمر اين عهد را بستند. على گفت: «اى رسول خدا، گويا كمرم شكست وقتى كه ديدم شما بين همه اصحاب عهد برادرى بستيد،، ولى بين من و كسى اين عهد را نبستيد. اگر اين كار را به اين خاطر با من نكرديد كه از من ناراضى هستيد چنين حق را مى‌دهم.» پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فرمودند: «سوگند به آن ذاتى كه مرا به حق مبعوث كرده است (من از تو راضى هستم) و اگر تورا به آخر گذاشتم به اين خاطر است كه تو را از براى خودم گذاشتم و تو برادر من خواهى بود. تو براى من به منزله هارون نسبت به موسى هستى، با اين فرق كه تو پيامبر نيستى. تو برادر و وارث من هستى.» على گفت: «چه چيزى را از شما ارث خواهم برد؟» فرمودند: «آنچه را كه از انبيا قبل از من به ارث برده شد.» على عرض كرد: «از انبيا قبل از شما چه چيزى به ارث برده شده است؟» فرمودند: «كتاب خدا وسنت پيامبرشان. تو همراه من در قصرم در بهشت با همراه دخترم فاطمه خواهى بود و تو برادر و رفيقم هستى ....[1] اين حديث از ابن عباس، زيد بن ابى‌اوفا با سه سند واز محدج بن زيد نيز روايت شده است.

[1] . فضائل الصحابه احمد، ج 2، ص 638 و 663 و 666، ح 1085، 1131 و 1137؛ الآحاد و المثانى، ج 5، ص 172، ح 2707؛ معجم الكبير، ج 5، ص 221، ح 5146، ج 11، ص 75، ح 11092؛ معجم الاوسط، ج 8، ص 40، ح 7894؛ تاريخ ابن عساكر، ج 21، ص 415، ج 42، ص 53؛ سير اعلام النبلاء، ج 1، ص 141؛ مجمع الزوائد، ج 9، 111؛ در المنثور، ج 6، ص 86؛ كنز العمال، ج 9، ص 167، ح 25554، ج 13، ص 105، ح 36345، سند اين حديث صحيح است.