على اعداء الابرار»، صحفه 42، چاپ تركيه در سال 1979 آمده است:) «ابن تيميه‌ى بدبخت همان كسى است كه علماى زمانش بر گمراه بودن وى اتفاق كرده و او را حبس كردند. آن‌گاه ندا داده شد: «هر كه در عقيده ابن تيميه باشد خون و مالش حلال است». در «كشف الظنون جلد 1 صفحه 220، آمده است: «علاء (از علماى زمان) در اين زمينه مبالغه كرده و گفته است: «هر كه ابن تيميه را شيخ الاسلام خواند كافر گردد». صاحب «كشف الظنون» در جلد 2، صفحه 1438، مى‌نويسد: «ابن تيميه در كتاب «عرش و صفت آن» گفته است: «خداى متعال در عرشش مى‌نشيند و مكانى از عرش خالى مى‌ماند كه پيامبر صلى الله عليه وآله آن‌جا خواهد نشست». ابن حيان نيز اين سخن ابن تيميه را در كتاب «نهر» در ذيل آيه‌: «وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ» اين گونه نقل كرده است: «در كتاب «عرش» ابن تيميه با دست‌خط خودش اين مطلب را خواندم». (پايان سخنان ابن مرزوق).

سپس احسان عبد الطيف بكرى به نوشته‌هاى خود ادامه داده، باز نام كسانى را كه در رد افكار ابن عبد الوهاب كتاب‌هاى نوشته‌اند يادآورى نموده و مى‌نويسد:

1. ابوحيان در كتاب «النهر»، صفحه 5078، كتابى را از ابن تيميه به نام‌ «الصراط المستقيم و رد على اهل الجهيم» نام برده و مى‌گويد: «ابن تيميه در اين كتابش چيزهايى گفته كه ذكر آن‌ها سزاوار نيست كه از جمله آن كافر خواندن ابن عباس است. (بر اساس نقلى كه حصنى در كتاب ردش بر ابن تيميه نقل كرده است.)

2. محمد بخيتى حنفى (از علماى الازهر مصر) كتاب «تطهير الفؤاد من دنس الاعتقاد» را نوشته است. او در آن از جمله مى‌گويد: «ابن تيميه در كتاب «العقيدة الواسطية» با قرآن، سنت و سلف صالح به مخالفت برخاسته است. هميشه ابن تيميه‌