و ... نسبت داده است كه در زير با متن سخن او كه در كتاب‌هاى خودش وارد شده است، آشنا خواهيم شد:

1. ابن عبدالوهاب با اشاره به اين آيه مى‌گويد: «اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ» [التوبة: 31] فسرها رسول الله صلى الله عليه وآله و الأئمة بعده، بهذا الذي تسمونه الفقه، وهو الذي سماه الله شركاً، واتخاذهم أرباباً، لا أعلم بين المفسرين في ذلك اختلافاً؛[1] « (يهود و نصارا) دانشمندان و راهبان خويش را معبودهايى در برابر خدا قرار دادند». پيامبر صلى الله عليه وآله و امامان بعد از آن حضرت اين آيه را به همين چيزى كه شما اسم آن را فقه گذاشته‌يد، تفسير و معنا كرده‌اند و همين فقه است كه خداوند آن را شرك و رب قرار دادن، ناميده است. من در بين مفسرين هيچ اختلافى در اين كه اين آيه دلالت بر شرك بودن فقه مى‌كند، سراغ ندارم.

خواننده عزيز دقت داشته باشيم كه اولا: اين متن عربى سخن ابن عبدالوهاب است كه ما از كتابى كه وهابى‌ها كتاب‌ها و رساله‌هاى او وديگر علماى وهابى را در آن جمع كرده‌اند، ذكر كرديم. ثانيا: برخى از علماى اهل سنت ووهابى با استفاده از اين سخن او، مطالبى ذكر كرده‌اند كه در زير به آن اشاره خواهيم كرد. ثالثا: توجه مى‌كنيد كه ابن عبدالوهاب چگونه به راحتى به خداوند متعال وبه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وبه امامان و مفسرين چه تهمت بزرگى را مى‌زند وچه نسبت ناروا مى‌دهد. و اين دروغ بزرگ را جز او كسى در تاريخ نگفته است.

2. ابن فرحان مالكى كه خود از علماى وهابى است مى‌گويد: شيخ (محمد بن عبدالوهاب) گفته است:

[1] . الدرر السنيه فى الكتب النجديه، ج 3، ص 56.