لازم به يادآورى است كه «حد» داشتن يعنى قد و قامت داشتن است و هر كه داراى حد است حتماً جسم است، حال آن‌كه امت اسلامى به اتفاق جسم بودن خداوند را رد كرده و حتى آن‌را شرك مى‌دانند. پس ابن تيميه با اين سخن خود هم سعى دارد خداوند را جسم معرفى كند و هم امت اسلامى را به كفر ورزيدن به قرآن متهم كرده است.

ابن تيميه و مسأله قديم بودن عالم‌

ابن تيميه معتقد است عالم قديم است. حسن سقاف اين مطلب را از چندين كتاب ابن تيميه نقل كرده است‌[1] و ابن حجر نيز به آن اشاره كرده و مى‌گويد: «اين از زشت‌ترين مسأله‌اى است كه به ابن تيميه نسبت داده شده است.»[2]

ابن تيميه به خاطر اثبات چنين عقيده‌اى باطلش خواسته است حديث صحيح را تضعيف كند كه در آن پيامبر صلى الله عليه وآله فرموده‌اند: «خداوند موجود بود آن موقعى كه هيچ چيزى همراه او موجود نبود» (يا چيزى غير از او نبود.)[3]

البانى در دو كتاب خود: «احاديث صحيحه» جلد 1، ص 208 و «شرح عقيده طحاويه» ص 35، بر ابن تيميه رد نوشته و آرزو كرده است كه كاش ابن تيميه وارد اين بحث نمى‌شد و اين سخن را نمى‌گفت؛ زيرا اين از جنس كلام فلاسفه است.

[1] . از جمله از كتاب« حاشيه منهاج السنة»، ج 1، ص 109 و شرح حديث عمران، ص 193.

[2] . فتح البارى، ج 13، ص 34.

[3] . صحيح بخارى، ج 4، 73؛ صحيح ابن حبان، ج 14، ص 11؛ سنن الكبرى نسائى، ج 6، ص 363، ح 11240؛ تفسير طبرى، ج 12، ص 8؛ اين حديث را بريده و عمران روايت كرده‌اند.