بدهند به اين اندازه كه با شنيدن اين حديث خوش‌حال شدم، خوش‌حال نخواهم شد.»[1]

قول امام حسن عليه السلام: خلافت حق من است‌

حدثني أبو عبيد، قال: حدثنا فضل المصري، قال: حدثنا شريح بن يونس، قال: حدثنا أبو حفص الأبار، عن إسماعيل بن عبد الرحمن: أن معاوية أمر الحسن أن يخطب لما سلم الأمر إليه، وظن أن سيحصر، فقال في خطبته: إنما الخليفة من سار بكتاب الله، وسنة نبيه صلى الله عليه وآله، وليس الخليفة من سار بالجور (وعطل سنن واتخذ الدنيا اما و ابا)، ذلك ملك ملك ملكاً يمتع به قليلًا ثم تنقطع لذته وتبقى تبعته: «وإن أدري لعله فتنةٌ لكم ومتاعٌ إلى حين»؛[2] معاويه امام حسن عليه السلام را پس از صلح امر كرد كه سخنرانى كند، وگمان كرد كه آن حضرت از شكستگى نمى‌تواند حرفى بزنند. امام حسن عليه السلام خطبه خوانده و فرمودند: «همانا خليفه كسى است كه به كتاب خدا وسنت پيامبر صلى الله عليه وآله عمل كند، اما كسى كه ظلم مى‌كند (وسنت‌هاى الهى وپيامبر اكرم صلى الله عليه وآله را تعطيل مى‌كند ودنيا را پدر ومادر خود قرار مى‌دهد)، خليفه نخواهد بود واين پادشاهى است كه ملكى را صاحب شده و مقدار كمى از آن بهره مى‌گيرد، سپس لذتش قطع مى‌شود وننگ وعذابش باقى مى‌ماند. «چه مى‌دانم‌

شايد اين امتحانى است براى شما ومتاعى است تا زمان معين.» يادآور مى‌شويم كه زرندى حنفى اين خبر را از امام حسين عليه السلام مقدارى طولانى نقل كرده است.

عن الشعبى قال الحسن: ان هذا الامر الذى اختلفت فيه أنا ومعاوية إنما هو حق لى اتركه إرادة لاصلاح الامة و حقن دمائهم «وان ادرى لعله فتنة لكم ومتاع الى حين»؛[3] شعبى مى‌گويد: « (امام) حسن فرمودند: اين مسأله‌اى كه من و معاويه بر سر آن با هم اختلاف نموديم (و آن مسأله خلافت است) تنها حق من است. اما براى اصلاح امت و براى اينكه خون‌ها ريخته نشود، من آن را رها كرده (و تن به صلح با معاويه دادم.) از كجا مى‌دانم شايد امتحانى باشد براى شما تا روز معينى.»

چنان كه مى‌بينيد امام حسن عليه السلام مى‌فرمايند: خلافت تنها حق من است، ولى ابن تيميه معاويه را خليفه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله مى‌داند، نه امام حسن را. همچنين مى‌فرمايند كه صلح با معاويه امتحانى براى امت اسلامى است. و اين واقعيتى هست كه قرآن كريم نيز در آيه «شجره ملعونه» بر آن تصريح كرده است.

بنى اميه ميمونهايى هستند در منبر پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله‌

پيامبراكرم صلى الله عليه وآله را روزى غمگين ديدند، وسبب آن را سؤال كردند، حضرت صلى الله عليه وآله فرمودند: در خاب ديدم كه بنى اميه روى منبرهاى زمين (مثل ميمون) مى‌چرخند. پس خداوند متعال اين آيه را نازل فرمود: «وما جعلنا الرؤيا التى‌

[1] . الفتن مروزى، ص 116، ح 267 و 422؛ سير اعلام النبلاء، ج 3، ص 147؛ تاريخ ابن كثير، ج 8، ص 140؛ تاريخ ابن عساكر، ج 59، ص 151؛ كنز العمال، ج 11، ص 349، ح 31708، ج 13، ص 588، ح 37513، با دو سند و لفظ.

[2] . مقاتل الطالبيين، ج 1، ص 20؛ ذخائر العقبى، ص 140؛ نظم درر السمطين، ص 201.

[3] . معجم الكبير، ج 3، ص 26، ح 2559؛ حلية الاولياء، ج 2، ص 37؛ الاستيعاب، ج 1، ص 388.