رسد به مجموع صحابه‌ى كه همراه اميرالمؤمنين عليه السلام بودند. علاوه بر اين هر دو ايشان از اينكه اميرالمؤمنين عليه السلام را يارى نكردند پشيمان شدند كه در گذشته به آن اشاره گرديد.

ثانياً: حديثى كه ابن تيميه آن را تكذيب مى‌كند دنباله حديث غدير است كه با اسانيد صحيح روايت شده وبدون ترديد اين عبارت مستفيض است. و آن اينكه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فرمودند: «خدايا، يارى نما هر كسى را كه على را يارى كند وخوار نما هر كسى را كه على را خوار كند!.»

اين حديث از اميرالمؤمنين عليه السلام، زيد بن ارقم، حبشى بن جناده، جابر بن عبد الله، عبد الرحمان بن ابى‌ليلى، سعد بن وهب، عمرو بن ضمر و زيد بن يثيع در كتب زير روايت شده است.[1]

هيثمى با سه سند اين حديث را روايت كرده وهر سه را صحيح دانسته است ومقدسى نيز سند آن را صحيح دانسته وشعيب ارنؤوط يكى از اسانيد مسند احمد را با ضميمه اسانيد ديگر صحيح دانسته است.

ثالثاً: اما در مورد اينكه مى‌گويد: اين حديث عملى نشده ولشكر معاويه خوار نشدند ....» بايد گفت كه مثل ابن تيميه از كجا مى‌تواند درك كند كه خوارى و ذلت چيست وعزت وسربلندى چيست؟ چه ذلتى بالاتر از اين است كه انسان مردم را به سوى جهنم فراخواند و اسلام اورا «بدبخت و فاجر» نام گذارد؟ گذشته از همه اين‌ها اسلام به اين گروه صفت «ظالم بودن» را گذاشته است. چه ذلت بالاتر از اين خواهد بود؟

[1] . مسند احمد، ج 1، ص 118 و 119، ح 951 و 952 و 964؛ سنن الكبرى نسائى، ج 5، ص 136 و 154، ح 8483 و 8484 و 8542؛ معجم الكبير، ج 4، ص 16، ح 3514، ج 5، ص 192، ح 5059؛ مسند بزار، ج 3، ص 35، ح 786؛ مشكل الآثار، ج 4، ص 307 و ج 11، ص 150؛ احاديث المختاره، ج 2، ص 106 و 274، ح 481 و 654؛ مجمع الزوائد، ج 9، ص 104 و 105 و 106؛ تاريخ ابن عساكر، ج 42، ص 207 تا 231( با ده سند)؛ تاريخ ابن كثير، ج 5، ص 229 و 230 و ج 7، ص 370 و 384( با هفت سند).