اما ابن تيميه در باره‌ى اين حديث مى‌گويد: «چنين حديثى نه در صحيحين آمده است ونه در سنن.» (منهاج السنة، ج 4، ص 264.) باز همو مى‌گويد: «اين حديث ضعيف، بلكه موضوع و ساخته شده است و سندى كه آن را به پا نگاه دارد نيز ندارد.» (منهاج السنة، ج 6، ص 276.) و اين در حالى است كه اين حديث متواتر است و صاحبان دو سنن (ترمذى و ابن ماجه) آن را روايت كرده‌اند. ترمذى، حاكم، ذهبى، ابن حجر، البانى، شعيب و ديگران نيز چندين سند آن را صحيح دانسته‌اند. همچنين به اين سخن احمقانه اوتوجه كنيد كه مى‌گويد: اين حديث در صحيحين نيامده است. اگر اين حديث را بخارى ومسلم روايت نكرده‌اند ممكن است طعنى بر آن‌ها باشد، ولى هرگز نزد عقلا طعن بر حديث وحتى به خبر واحدى نخواهد بود چه رسد به حديثى با اين عظمت!

ابن تيميه و دشمنان اميرالمؤمنين عليه السلام‌

تا اين‌جا با جايگاه و موضعگيرى‌هاى ابن تيميه با اميرالمؤمنين عليه السلام وبرخى ياران آن حضرت آشنا شديم. هم‌اينك مى‌خواهيم خواننده عزيز را با جايگاه و موضع او با دشمنان اميرالمؤمنين عليه السلام آشنا سازيم؛ زيرا ابن تيميه نه تنها در باره اميرالمؤمنين و دوستان آن حضرت موضع منفى مى‌گيرد، بلكه در مقابل از دشمنان اميرالمؤمنين عليه السلام جانبدارى كرده و احياناً از آن‌ها تمجيد مى‌نمايد. اينك با پاره‌اى از چنين موضع‌گيرى‌هاى ابن تيميه آشنا مى‌شويم: