16. پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فرمودند: «هر كه على را دوست بدارد، در واقع مرا دوست داشته است و هر كه با على دشمنى كند، در واقع با من دشمنى كرده است.»[1] حاكم، ذهبى و هيثمى سند اين حديث را صحيح گفته‌اند.

قابل يادآورى است كه با تواتر ثابت شده است كه معاويه امير المؤمنين عليه السلام را لعن مى‌كرد و مردم را نيز امر مى‌نمود كه آن حضرت را لعن نمايند، حتى خود ابن تيميه نيز به اين حقيقت اعتراف كرده است. و اين در حالى است كه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فرمودند: «هر كه على را دشنام دهد، حتماً مرا دشنام داده و هر كه مرا دشنام دهد، حتما خداى متعال را دشنام داده است.»[2]

اين حديث را اميرالمؤمنين عليه السلام، ابن عباس، ام سلمه و بريده روايت كرده‌اند. حاكم، ذهبى و هيثمى سند آن را صحيح دانسته‌اند.

اين احاديث صراحتاً بيان مى‌كند كه مخالفان حضرت على عليه السلام امثال ابن تيميه و وهابى‌ها با اشكال گرفتن از حضرت على عليه السلام قطعاً خداى متعال و پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله را به غضب آورده و مى‌آورند!.

آيا جنگ اميرالمؤمنين عليه السلام از نوع جهاد واجب نبود؟

در رد بر اين ادعاى ابن تيميه كافى است به روايات زير دقت نماييم:

[1] . معجم الكبير، ج 23، ص 380، ح 901؛ المستدرك على الصحيحين، ج 3، ص 141؛ مجمع الزوائد، ج 9، ص 132؛ كنز العمال، ج 11، ص 601 و 622، ح 32902 و 33024.

[2] . مسند، ج 6، ص 424، ح 26791؛ فضائل الصحابه احمد، ج 2، ص 594، ح 1011؛ خصائص نسائى، ح 90؛ سنن الكبرى نسائى، ج 5، ص 133، ح 8475؛ المستدرك على الصحيحين، ج 3، ص 121، ح 4615 و 4616؛ تاريخ اسلام، ج 2، ص 191؛ مجمع الزوائد، ج 9، ص 130.