المطلب مى‌باشد. حتى بررسى‌ها اين را مى‌رساند كه عموى آن حضرت ابوطالب (پدر حضرت على عليه السلام) نيز چه قبل از بعثت حضرت پيامبر صلى الله عليه وآله و چه بعد از آن لحظه‌اى بت نپرستيده، بلكه از مؤمنان كامل به شمار مى‌رفته است.

در مورد ايمان حضرت ابوطالب كتاب‌هايى نوشته شده كه از جمله آن‌هاست كتابى از محمد بن رسول برزنجى مدنى كه در باره ايمان والدين پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وابوطالب نوشته است.

همچنين كتانى در كتابى كه در مورد احاديث متواتر نوشته است، ايمان پدران پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله را از اخبار متواتر برشمرده و مى‌نويسد:

تمام پدران و مادران پيامبر صلى الله عليه وآله موحد بودند وبر آن‌ها كفر و عيب وپليدى داخل نشد و نه هيچ چيزى كه اهل جاهليت بر آن بودند، باجورى در حاشيه‌اش بر «جوهرة التوحيد» ذكر كرده كه موحد بودن آن‌ها به حد تواتر معنوى مى‌رسد.[1]

كتانى محبت به پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله و اهل نجات بودن ابوطالب را نيز از اخبار متواتر خوانده ونوشته است:

همانا ابوطالب پيامبر صلى الله عليه وآله را دوست داشت و آن حضرت را حمايت و يارى مى‌كرد. شيخ جليل القدر علامه سيد محمد بن رسول برزنجى مدنى در كتابى كه در نجات والدين پيامبر صلى الله عليه وآله تأليف كرده است، آخر كتابش را به دلائل نجات ابوطالب واين‌كه اهل نجات بودن ابوطالب متواتر است، اختصاص داده است وگفته است: «اخبار به تواتر رسيده كه ابوطالب پيامبر صلى الله عليه وآله را دوست داشت وآن‌

[1] . نظم المتناثر من الحديث المتواتر كتانى، ص 196، ح 225.