شدند وگفتند: اين سخنان را كنار گزار و ... عثمان غضب نمود وگفت: مگر تو نبودى كه در تبوك پيامبر صلى الله عليه وآله را همراهى نكردى. اميرالمؤمنين فرمودند: مگر تو نبودى كه از ميدان جنگ در احد فرار كردى ....[1] پس عثمان نيز عيبى از اميرالمؤمنين عليه السلام سراغ نداشت ولذا مجبور شد در مقام طعن بر آن حضرت از مناقب آن حضرت استفاده كند؛ زيرا در داستان اين غزوه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله حتى اميرالمؤمنين عليه السلام را جانشين بلافصل خود نيز اعلام فرمودند كه به احاديث آن اشاره شد.

اما اين‌كه مى‌گويد: در زمان پيامبر صلى الله عليه وآله ابوبكر فتوا مى‌داد و .... تمام اين سخنان دروغ وبافته‌اى ذهن ابن تيميه است ولذا نتوانسته حتى يك مورد چنين چيزهايى را ذكر كند. وامروزه برخى وهابى‌ها مانند شعيب ارنؤوط در مقام دفاع از ابوهريره در برابر سخن دانشمندان حنفى كه گفته‌اند: ابوهريره فقيه نيست، حتى مى‌گويد: ابوهريره فقيه مجتهد است، او در زمان پيامبر صلى الله عليه وآله وپس از آن حضرت فتوا مى‌داد.[2] (حالا توجه كنيد كه دروغ‌گويى تا چه حد است كه حتى ابوهريره نيز در زمان پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فقيه وصاحب فتوا بوده است چه رسد به ابوبكر و ...!)

اما اين‌كه گفت: مشكلات علمى صحابه را ابوبكر برطرف مى‌كرد، قطعا اين ادعا نيز بى‌اساس است.

اما اين‌كه صحابه در رحلت حضرت شك كرده باشند، اين نيز دروغ محض است و او قطعا مى‌داند كه اين دروغ است؛ زيرا در توجيه شك وترديد ظاهرى عمر

[1] . جامع معمر بن راشد، ج 4، ص 82، ح 1350؛ مصنف عبدالرزاق، ج 11، ص 353، رقم 20732؛ الاصابه ابن حجر، ج 7، ص 285، شرح حال ابوكعب رقم 10456. رجال اين سند ثقه هستند.

[2] . حاشيه سير اعلام النبلاء، ج 2، ص 219 شرح حال ابوهريره، رقم 126.