و او را عذاب نکنید روا نباشد که پدر را عذاب کنیم در حالی که پسرش به یاد ما باشد.[1]

بُشر حافی

بُشر حافی که ا از اشراف زادگان و اهل عیش و نوش بود. روزی کاغذپاره‌ای را که اسم خدا بر آن نوشته شده بود، از سر راه برداشت آن را خوشبو کرد و در شکاف دیواری جای داد؛ شب در عالم خواب به او گفته شد که چون نام خدا را از زمین برداشتی و معطر کردی، خدا نیز تو را در دنیا و آخرت نیک‌نام می‌کند و همین خواب سبب توبه او شد.[2]

[1] . مَنهج الصادقین، ص 33.

[2] . وفیات الاعیان، ج1، ص275.