امام صادقعلیه السلام: مَا جَعَلَ اللهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ یُحِبُّ بِهَذَا قَوْماً وَ یُحِبُّ بِهَذَا أَعْدَائَهُمْ؛

خداوند برای آدمی دو قلب قرار نداده است تا با یکی دوست بدارد و با دیگری دشمن بدارد.[1]

در زمان جاهلیت، مردم نادان و غافل تکه ای از چوپ یا سنگ را خدای خود قرار می دادند و از آن حاجت می خواستند. روزی یکی از افراد نادان از درخت خرما برای خودش خدایی درست کرده بود و آن را عبادت می‌کرد. مدتی گذشت و از شدت گرسنگی می خواست بت را که ازخرما ساخته بود بخورد ولی می ترسید به نفرین خدای خود (بت) گرفتار شود. تازه اگر خدای خود را می خورد با درد بی خدایی چگونه می تواندکنار بیاید. این بود که بر سر دو راهی قرار داشت. هم خدا را می خواست و هم خرما را.[2]

همه‌چیز جفت است و ایزد یکی است.[3]

همه اشیاء و موجودات عالم زوج آفریده شده اند. تنها کسی که تنها و یگانه است خداوند واحد و احد است. «وَ مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُون‌؛ و از هر چیز دوجفت آفریدیم، شاید متذکر شوید».[4]

[1] . تقسیر نورالثقلین، ج 4،ص235.

[2]. مثل ها و متل ها، ص 275.

[3] . فردوسی.

[4]. الذاریات/49.