« يا بَنِيَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ يُوسُفَ وَ أَخيهِ وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْكافِرُونَ؛ پسرانم! بروید و از یوسف و برادرش جستجو کنید؛ و از رحمت خدا مایوس نشوید؛ که تنها گروه کافران، از رحمت خدا مایوس می شوند!»[1]

از این رو همیشه باید به رحمت الهی امیدوار بود.

نه می خواهم خدا گوساله به همسایه ام بدهد نه ماده گاو به من!

به آدم های حسود و بخیل که حاضر نیستند نعمت و آرامش به دیگران برسد. و در این راه حاضر هستند دارایی خود را به باد دهند تا دیگران به نان و نوایی نرسند.

وای به کاری که نسازد. (نخواهد) خدا!

هر کاری که خواست و اراده خداوند در آن نباشد شدنی نیست.

وقتی خدا بخواهد پدر کسی را بسوزاند هیزمش را با دست خودش جور می کند.

هر انسان بد کار و خطا کاری نتیجه کارهای بدش را خواهد دید و ممکن است به دست خودش به سزای اعمالش برسد. با ستم و ظلم به پست و مقام و ثروت رسیده و روزی نیز همین مقام و ثروت

[1]. یوسف/87.