ز کس گر نترسی، بترس از خدای[1]

اگر از هیچ کس ترسی نداری از خدای عادل بترس چراکه همان خدای مهربان و پر از رحمت در هنگام عدالت مو را ازماست بیرون می کشد.

زبان بنده، قلم خداست.

وقتی کسی از خداوند مرگ خود یا کسی را بخواهد، به او این مثل را می‌گویند؛ یعنی همان طور که می گویی همان می‌شود. و اینکه آدمی باید در امور زندگی خُوش بین به خداوند مهربان باشد.

حکایت شده است؛ در زمان حضرت موسی علیه السلام از طرف حق تعالی ندا رسید که برای آزمایش و امتحان بندگان هفت سال خشکسالی می شود و همان طور هم شد. بعد از چهار سال خشکسالی، یک روز که حضرت موسی می خواست برای راز و نیاز به کوه طور برود، عده ای از حیوانات به او عرض کردند: «یا موسی، به کوه طور که میروی به خداوند بگو تمام حیوانات از بی آبی و بی علفی دارند تلف می شوند و از خدا بخواه باران رحمتش را نازل کند.» حضرت موسی قبول کرد و رفت تا به کوه طور رسید. بعد راز و نیاز، پیام حیوانات را به خداوند داد که ناگاه از جانب حق تعالی ندا رسید: «یا موسی، برو بگو از هفت سال خشکسالی چهار سالش سپری شده و سه سال دیگر باقی مانده. باید صبر کنند تا این مدت به سرآید.» حضرت موسی هم با خاطری افسرده از کوه سرازیر شد. بین راه، تمام جانداران که

[1] . فردوسی.