خدا یک جُو شانش بدهد.

به کسی که لیاقت چیز ی را نداشته باشد اما از خُوش اقبالی به آن رسیده است. این مثل را می‌گویند. و البته هر آنچه که انسان به آن دست می یابد نتیجه تلاش و پشتکار و امید اوست.

خدا یک جُو عقل بدهد.

از روی کنایه به کسی می‌گویند که گفتار و رفتار عاقلانه ای ندارد.

خدا یکی، خانه یکی، یار یکی.

خدا یکی؛ اشاره به توحید است و اینکه خداوند یگانه و یکتا است. خانه یکی؛ اشاره به اکتفا و قناعت به یک منزل کافی است. یار یکی؛ اشاره به اینکه همسر نیز یکی یکدانه باشد خوب است.

خداتنگ روزی می کند اما قحط روزی نمی کند.

وقتی کسی در هنگام کمبودها و سختی ها دچار ناامیدی می‌شود، با گفتن این مَثل، به او می‌گویند که ناراحت نباش خداوند روزی تو را خواهد رساند. گرچه ممکن است دچار سختی شوی؛ امام همه این ها برای آزمایش و امتحان است؛ وگرنه خداوند رزق و روزی هر بنده و هر مخلوق خود را به او می رساند.[1]

[1]. فوت کوزه گری، ج 1، ص 455.