خدا روزی ات را جای دیگر حواله[1] کند.

کسی با پر رویی خودش را درجمعی داخل کند تا سود و بهره ای را که حقش نیست ببرد. یا کسی دست گدایی به سوی دیگران دراز کند و توقع داشته باشد که بی زحمت و تلاش مزدش دهند.

خدا روزی دهد روزی ستاند.

در دنیا هیچ چیز پایدار نیست؛ و همه نعمت ها، امانت خداوند هستند. بعضی از آدم ها به فکر عاقبت خود نیستند و فکر می کنند هر چیزی که روزگار به آن ها داده، همیشگی است. این مثل، خطاب به افراد دنیا پرست و خود خواه به کار می‌رود، یعنی زیاد در اندیشه ی کم و بیش دنیا نباش. هر چه که دنیا به انسان بدهد، بالاخره آن را پس می گیرد؛ دارایی، شادی، زیبایی، غم و حتی عزیزان آدم را هم می گیرد.[2] ستاند: پس گرفتن.

خدا روزی رسان است اما إهنی هم می خواهد.

کاربرد این مثل درباره کسانی است که انتظار دارند بدون هیچ تلاشی و زحمتی سود و منفعتی را ببرند؛ و فقط به امید خدا،‌ نشسته اند و هیچ زحمتی نمی کشند.

[1] . واگذار کردن.

[2]. فوت، ج 1، ص 458.