دیباچه

چهارمین رهبر شیعیان حضرت زین العابدین علیه السلام می فرماید: «بسم‌الله‌ اسْتَعَنْتُ‌- وَ بِبسم‌الله‌ اسْتَجَرْتُ وَ بِهِ اعْتَصَمْتُ- وَ ما تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْت‌؛ ازنام خدا، کمک گرفتم و خود را در پناه نام خدا در آوردم و به نام او چنگ زدم و جز از خدا، توفیق نمی جویم. به او توکل کرده ام».[1]

«بسم‌الله» نشانگر رنگ. صبغه الهی و بیانگر جهت گیری توحیدی ماست.

«بسم‌الله» رمز توحید، نام دیگران رمز کفر و نام خدا و دیگران نشانه شرک است.

«بسم‌الله» رمز بقاء و دوام است وهر چه رنگ خدائی نداشته باشد، فانی است.

«بسم‌الله» رمز عشق به خدا و توکل به اوست.

«بسم‌الله» رمز خروج از تکبر و اظهار عجز به درگاه خداست.

«بسم‌الله» گام اول بندگی و عبودیت است.

[1]. مُهج الدعوات و مَنهج العبادات، ص 298.