است.[1] اين بحران ناشى از دو عامل مهم است: يكى مصرف بيش از حد كه خود نتيجه‌ى افزايش جمعيت، بخصوص هجوم مهاجرين يهودى به سرزمين فلسطين و افزايش ديگر استانداردهاى زندگى است. عامل دوم، كاهش نزولات جوى، بويژه در چند سال اخير است.

طبق گزارش وزارت امور زيربنايى رژيم صهيونيستى، جمعيت منطقه 3 حوضه‌ى آبخيز (رودخانه‌ى اردن، كوهستانى كرانه‌ى باخترى و ساحلى)، از 12 ميليون به 25 تا 30 ميليون نفر رسيده است.[2] با توجه به جمعيت 2/ 6 ميليون نفرى رژيم صهيونيستى‌[3]، حدود 6 ميليون نفر از اين جمعيت (20 تا 24 درصد)، مهاجرينى هستند كه به صورت غصبى و به ناحق، سربار منابع آب اين منطقه شده‌اند و در حال حاضر بيش از 65 درصد منابع آب را غصب كرده و ساكنين مادرى اين منطقه را از حقوق اوليه‌ى خود محروم كرده‌اند. طبق همان گزارش عرضه آب در مناطق سه‌گانه فوق‌الذكر، 2400 ميليون مترمكعب در سال است كه حدود 375 ميليون مترمكعب، اضافه برداشت مى‌شود. براساس گزارش كميته‌ى پارلمانى، بحران خود را به شكل بارزى در كسرى حدود 2 ميليارد مترمكعب در مخازن آب ملى نشان داده است.[4].

ارزش اقتصادى آب (آب‌هاى تصرف شده) مناطق اشغالى‌

اسرائيل پس از اشغال كرانه‌ى غربى در سال 1967، تاكنون در حدود 85% از منابع آب آن را تصاحب و مصادره كرده است.[5] اگربا فرض محال، مرزهاى سال 1967 را به عنوان حدود قلمروى رژيم غاصب و سرزمين فلسطين بشناسيم و حتى قائل به سهميه‌ى‌

[1] .

. Tal, shimon,) 1002(," The water crisis in Israel and Ways for its solution", Mars, Israel water commission.

[2] .

. Ministry of National Infrastructures,) 3002(," The water sector". Regional cooperation on water Resources.

[3] - همان مأخذ، بخش گزارش‌dnuorgkcaB

[4] ..Magen ,David ,(2002 ),p .11 .

[5] ..Spinney ,Chuck ,(3002 ),pp .4 -8