مى‌دهيد كه مقررات سلامتى و بهداشتى به عنوان بهانه‌اى براى حمايت از توليدكنندگان داخلى به كار نمى‌روند؟

موافقتنامه جداگانه‌اى در زمينه سالم بودن مواد غذايى و استانداردهاى بهداشت گياهى و حيوانى، مقررات اساسى را بيان مى‌كند (موافقتنامه تدابير بهداشتى و بهداشت نباتى‌[1]).

اين موافقتنامه به كشورها اجازه مى‌دهد تا استانداردهاى خويش را وضع كنند. اما همچنين بيان مى‌دارد كه مقررات بايد بر پايه علمى باشند. آنها بايد به گونه‌اى باشند كه براى حيات يا بهداشت انسان، حيوان يا گياه لازم است. آنها نبايد به طور اختيارى يا غير قابل توجيه بين كشورها، در جايى كه كشورها شرايط مساوى و مشابهى دارند، تبعيض قائل شوند.

استانداردهاى بين‌المللى چه مرجعى؟

يك پيوست موافقتنامه تدابير بهداشتى و بهداشت نباتى از مراجع زير نام مى‌برد:

* براى غذا: كميسيون تنظيم مجموعه قوانين تغذيه سازمان خواربار و كشاورزى جهانى/ سازمان بهداشت جهانى‌

* براى بهداشت دام: سازمان بين‌المللى بهداشت دامى(International Animal Healts Organization)

* براى بهداشت نباتات: دبيرخانه كنوانسيون بين‌المللى حفظ نباتات در سازمان خواربار و كشاورزى جهانى‌

كشورها مى‌توانند هرگونه موافقتنامه يا سازمان بين‌المللى ديگر كه عضوى در آنها براى اعضاى سازمان تجارت جهانى آزاد باشد را به اين فهرست اضافه كنند.

كشورهاى عضو تشويق مى‌شوند تا در صورت وجود، از استانداردها، رهنمودها و توصيه‌هاى بين‌المللى استفاده كنند. گرچه اعضا ممكن است از ضوابطى استفاده كنند كه از استانداردهاى بالاترى برخوردارند، البته در صورت داشتن توجيه علمى. آنها همچنين مى‌توانند استانداردهاى بالاترى را بر مبناى ارزيابى مناسب ريسك‌ها- مادامى كه رويكرد مزبور قابل توجيه باشد و نه اختيارى- وضع نمايند و آنها مى‌توانند تا حدى كه اصل احتياط و پيشگيرى اقتضاء مى‌كند نوعى از رويكرد «اول ايمنى» را براى مواجهه با نااطمينانى علمى عمل نمايند. بند 7 ماده 5 موافقتنامه تدابير بهداشتى و بهداشت نباتى، اتخاذ اقدامات احتياطى را به طور موقت مجاز مى‌داند.

همچنين موافقتنامه به كشورها امكان مى‌دهد تا از استانداردهاى مختلف و روشهاى‌

[1] .

sanitary and phytosanitary measures agreement or SPS