كشورهاى مورد نظر، شامل كشورهاى در حال توسعه و كشورهاى در حال گذار از نظام سوسياليستى و كمونيستى سابق هستند. تأكيد عمده بر كشورهاى آفريقايى است.

همچنين همايشهايى در آسيا، آمريكاى لاتين، منطقه كاراييب و خاورميانه و منطقه اقيانوسيه سازماندهى شده است. تأمين مالى همكارى فنى و آموزشى از سه طريق صورت مى‌گيرد: بودجه عادى سازمان تجارت جهانى، مشاركت داوطلبانه اعضا و مشاركت كشورهاى درگير در يك رويداد يا ساير سازمانهاى بين‌المللى.

بودجه سازمان تجارت جهانى براى همكارى فنى 36/ 1 ميليون فرانك سوييس و براى آموزش 29/ 4 ميليون فرانك سوييس است. كمك‌هاى بيشترى توسط كشورهاى عضو در صندوقى تحت مديريت دبيرخانه‌WTO يا كشور كمك‌دهنده واريز مى‌شود.

در سال 2002 كمك‌هاى ارائه‌شده بالغ بر 4/ 19 ميليون فرانك سوئيس بودند.

برنامه‌اى براى ايجاد مراكز مرجع‌WTO در سال 1997 شكل گرفت كه هدفش ايجاد يك شبكه اطلاعات رايانه‌اى در كشورهاى در حال توسعه و با حداقل توسعه‌يافتگى بود. اين مراكز امكان دسترسى به اطلاعات و اسنادWTO را از طريق پايگاه وب و بانك اطلاعاتى به صورت چاپى و لوح فشرده فراهم مى‌كنند. مراكز مزبور اساسا در وزارتخانه‌هاى بازرگانى و در مقر سازمانهاى هماهنگى منطقه‌اى مستقر هستند. در حال حاضر بيش از 100 مركز مرجع وجود دارد.

4- برخى از موضوعات مطرح‌شده‌

دور اروگوئه (94- 1986) شاهد تغيير در سياستهاى شمال- جنوب در سيستم سازمان تجارت جهانى(GATT) بوده است. در گذشته، كشورهاى در حال توسعه و توسعه‌يافته متمايل بودند كه در گروههاى مقابل هم قرار داشته باشند، گرچه استثنائاتى نيز در اين زمينه وجود دارد. در دور اروگوئه، خط فاصل بين اين دو گروه از كشورها تا حدى كمرنگ شد و در طى اين دور از مذاكرات، ائتلافهاى مختلف بر حسب موضوعهاى گوناگون شكل گرفت. به رغم اين توافقات، در بعضى موضوعها مثلا در