ميانجيگرى و يا كمك به منظور رسيدن به سازش است.

مطالعه موردى: جدول زمانبندى در عمل‌

در 23 ژانويه سال 1995، كشور ونزوئلا به ركن حل‌وفصل اختلافات شكايت كرد.

ونزوئلا در شكلات خود اظهار داشت كه ايالات متحده قواعدى را اعمال مى‌كند كه نوعى تبعيض در واردات بنزين است و به همين دليل رسما درخواست كرد كه با ايالات متحده، مشورتهايى در اين زمينه داشته باشد. درست يك سال بعد (در 29 ژانويه 1996) هيئت رسيدگى به حل اختلاف گزارش اوليه خود را تكميل كرد (تا آن زمان كشور برزيلر نيز به اين مورد اختلاف ملحق شده بود و شكايت خود را در آوريل 1996 تسليم ركن حل اختلاف كرد). هيئت رسيدى حل اختلاف اول هر دو شكايت را بررسى كرد. ايالات متحده تقاضاى استيناف نمود. ركن استينافى نيز گزارش خود را تكميل كرد و نهايتا ركن حل‌وفصل اختلافات در تاريخ 20 مه 1996 يعنى كى سال و چهار ماه بعد از طرح شكايت اوليه گزارش مربوطه را پذيرفت. شش ماه و نيم طول كشيد تا ايالات متحده و ونزوئلا در زمينه كارهايى كه ايالات متحده مى‌بايست انجام دهد به توافق برسند. زمان در نظر گرفته شده براى اجراى توافقها 15 ماه از تاريخ رسيدگى استينافى بود (20 مه 1996 لغايت 20 اوت 1997). ركن حل اختلاف چگونگى پيشرفت حاصله را كنترل مى‌كرد. براى مثال كشور ايالات متحده گزارشهاى وضعيت خود را در تاريخهاى 9 ژانويه و 13 فوريه 1997 ارائه كرد.

دعوا به اين دليل بروز كرد كه ايالات متحده، قواعد سختگيرانه‌ترى را در مورد ويژگيهاى شيميايى بنزين وارداتى در مقايسه با بنزين تصفيه شده داخلى اعمال كرد.