ديدگاه جايگزين‌

«سازمان تجارت جهانى احتمالا از نحوه مديريت و سياستگذارى آهسته و پرزحمت تحت فشار خواهد بود (سازمانى با بييش از يكصد و بيست كشور عضو نمى‌تواند تنها با كميته‌اى متشكل از همه اعضا براى كليه امور اداره شود). بديهى است كه مديريت شلوغ‌[1] نمى‌تواند دارايى كارايى عملياتى بوده يا به مباحث جدى سياستگذارى بپردازد.

هم صندوق بين المللى پول و هم بانك جهانى داراى هيئت اجرايى براى اداره كارمندان اجرايى سازمان خود هستند كه با عضويت دائمى كشورهاى عمده صنعتى و رأى‌گيرى موزون همراه است.[2] سازمان تجارت جهانى نيازمند ساختار مشابهى براى كارا عمل كردن است ولى جهت‌گيرى سياسى اعضاى كوچكتر، شديدا مخالف اين موضوع است».

جفرى جى. اسكات‌

مؤسسه اقتصاد بين‌المللى- واشنگتن‌

سطح سوم: شوراهايى براى هر حوزه وسيع تجارى و فراتر از آن‌

سه شوراى ديگر كه هريك حوزه وسيع تجارى را اداره مى‌كنند به شوراى عمومى گزارش مى‌دهند:

* شورايى براى تجارت كالا (شوراى كالا)

* شورايى براى تجارت خدمات (شوراى خدمات)

* شورايى براى جنبه‌هاى تجارى دارايى فكرى (شوراى‌TRIPS )

اين سه شورا مسئول كار روى موافقتنامه‌هاى تجارى‌WTO در حوزه مربوطه بوده و كليه اعضاى‌WTO نيز در آنها عضو مى‌باشند. اين سه شورا هريك داراى اركان فرعى نيز هستند (به جدول صفحه بعد نگاه كنيد). شش ركن كوچكتر نيز وجود دارند كه به شوراى عمومى گزارش مى‌دهند و كميته ناميده مى‌شوند. در كميتته‌ها نيز كليه اعضا هستند. كميته‌ها به موضوعاتى از قبيل تجارت و توسعه، محيط زيست، ترتيبات تجارى منطقه‌اى و موضوعات ادارى مى‌پردازند. اجلاس وزراى سنگاپور در سامبر 1996

[1] .MASS -MANAGEMENT

[2] - حق رأى درIMF وWB بر مبناى ميزان سهم كشورهاى عضو مى‌باشد( مترجم).