استثنائات موجود در مورد تعرفه بالاى تعدادى از كالاها در بازارهاى مهم باعث ايجاد نگرانيهايى در اين زمينه و موجب مسدود شدن صادرات كشورهاى در حال توسعه گرديده است (همچون تعرفه‌هاى حداكثر در منسوجات، پوشاك، ماهى و محصولات دريايى). در نتيجه كشورهاى صنعتى متوسط تعرفه‌هاى محصولات اصلى صادراتى كشورهاى در حال توسعه نسبت به واردات از كل كشورها را كمتر كاهش داده‌اند (37 درصد نسبت به 40 درصد). همزمان، رقابت كشورهاى در حال توسعه در تجارت با يكديگر نيز به دليل اعمال تعرفه‌هاى بالا توسط خودشان محدود شده است. اما افزايش سهم تجارت، اطمينان به صادرات كشورهاى در حال توسعه را افزايش خواهد داد.

موضوع حائز اهميت ديگر «تعرفه‌هاى پله‌اى»[1] است.

«تعرفه‌هاى پله‌اى» به اين معناست كه كشور واردكننده با وضع تعرفه كمتر در واردات مواد اوليه توليدات صنعتى و تعرفه بيشتر در مورد كالاهاى ساخته شده وارداتى، از توليد يا پردازش در كشور حمايت مى‌نمايد (اين وضعيت در حال اصلاح است). تعرفه‌هاى پله‌اى بعد از دور اروگوئه همچنان به قوت خود باقى است، ولى تعدادى از كشورهاى توسعه يافته در حذف تعرفه پله‌اى بعضى كالاهاى خاص چندان با مشكل مواجه نيستند و لذا از اهميت آن كاسته مى‌شود. همزمان، مشاركت كشورهاى در حال توسعه در سيستم تجارى چند جانبه در حال افزايش است. گزارشهاى‌ «تعرفه‌هاى حداكثر و پله‌اى» چه هستند؟

تعرفه‌هاى حداكثر: در حال حاضر اكثر تعرفه‌هاى واردات مخصوصا در كشورهاى توسعه يافته، بسيار كم هستند. اما براى تعداد كمى از محصولات كه كشورها در مورد آنها حساس هستند (كشورها قصد دارند توليدكنندگان داخلى را حمايت كنند) تعرفه‌ها بالا مى‌مانند اينها «تعرفه‌هاى حداكثر» هستند. بديهى است برخى از اينها بر صادرات كشورهاى در حال توسعه تأثير مى‌گذارند.

تعرفه‌هاى پله‌اى (تصاعدى): اگر كشورى بخواهد صنعت پردازش يا توليد خود را حمايت كند مى‌تواند تعرفه‌هاى كمترى روى مواد اوليه وارداتى مورد استفاده در صنايع مورد نظر (با هدف كاهش هزينه‌هاى صنعت) تعيين و تعرفه‌هاى بالاترى را روى واردات محصولات ساخته شده همان توليدات براى حمايت از كالاهاى توليدى صنايع مربوط اعمال نمايد. اين همان «تعرفه پله‌اى» است.

[1] (*)Tariff Escalation