حضرت آيت الله العظمى ميرزا على ايروانى (ره) از ديدگاه خانبابا مشار[1]

بنابر نقل كتاب فهرست رضويه جلد 5 ص 561 چاپ قديم:

حاج ميرزا على ابن شيخ عبد الحسين ابن ملّا على اصغر ايروانى نجفى (م 1301 ه ق و م 1354 ه ق)

وى در شعبان سنه يكهزار و سيصد و يك هجرى قمرى متولد شده و تحصيلات خود را در نجف به پايان رسانيده و در آن مكان مقدّس، حوزه تدريس داشته و يكى از محققين و استادان عالى فقاهت بوده و در ماه ربيع الأول سنه يكهزار و سيصد و پنجاه و چهار هجرى قمرى در كربلا وفات نمود[2] و در نجف اشرف در يكى از حجرات شرقى صحن مطهّر علوى عليه السّلام مدفون گرديد.

[1] مؤلفين كتب چاپى فارسى و عربى از آغاز چاپ تاكنون تأليف خانبابا مشار، اين كتاب در سنه 1342 در چاپخانه رنگين در يكهزار نسخه به چاپ رسيده و در كتابخانه حضرت آيت اللّه العظمى مرعشى نجفى( ره) به شماره مسلسل 5975 قفسه 18 رديف 4 شماره 20 موجود است.

[2] مؤلّف گويد: كيفيّت رحلت آن فقيه بصير بنا بر نقل حضرت آيت اللّه حاج شيخ يوسف ايروانى« ره» فرزند برومند و لايق آن وجود ذيجود: روزى به همراه والد مكرّم حضرت آيت اللّه العظمى ميرزا على ايروانى« ره» به كربلاى معلّى مشرّف شديم، پدرم ناگهان مرا مخاطب قرار داده و لب به سخن گشود و چنين فرمود: فرزندم چنانچه من فوت شدم مرا به نجف اشرف برده و در آنجا بخاك بسپاريد، آنگاه به جانب مرقد مطهّر نظر كرد و اظهار داشت:« السلام عليك يا أبا عبد اللّه» و سپس دعوت حق را لبيك گفته و جان را به جان‌آفرين تسليم نمود و رحلت فرمود.« يادنامه مخطوط مرحوم آيت اللّه طبسى نجفى»