ميرزا على اصغر ملكى و مفسر عاليقدر صاحب مكاشفات و كرامات، مرحوم آيت الله حاج ميرزا على قاضى طباطبائى رحمة الله عليه متوفاى 1366 هجرى قمرى استفاده شايان نموده است.

مؤلف گويد:

علامه طباطبائى «ره» چون با تمام وجود معتقد بود كه منبع تمامى كمالات و معارف و حقايق دينى مصحف شريف آسمانى است لذا تفسيرى را[1] تحت عنوان الميزان بر قرآن كريم نوشت. كه خبرگان فن تفسير مى‌گويند: الميزان از شاهكارهاى تفسيرى عصر حاضر به حساب مى‌آيد زيرا هركس مى‌تواند با مراجعه و استمداد از اين تفسير خود را از سنگلاخ عقايد ضاله بيرون آورده و به عقيده صحيح برساند.

مرحوم علامه طباطبائى سرانجام پس از گذشت هشتاد سال از بهار عمر پر بركتش و يك‌دوره كسالت طولانى عاقبت در روز يكشنبه 18 محرم سنه 1402 ه ق برابر با 24 آبانماه 1360 هجرى خورشيدى ساعت 9 صبح چشم از جهان بربست، عاش سعيدا و مات سعيدا.

[1] نگارنده گويد: پوشيده نماند بر اهل خرد كه اوّلين كسى‌كه نقاب از چهره جان برگرفت و پرده تيره و تار جهل را از مقابل عقل و درايت خود كنار برد و مفاهيم قرآن را درك نمود و آنچه از رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلم و باب علمش على عليه السّلام فراگرفته بود و به صورت مكتوب درآورد، شيعى پاك‌باز و بى‌آلايش سعيد بن جبير است و پس از وى سدّى ابو محمد اسماعيل ابن عبد الرحمن قرشى كوفى مى‌باشد.

و به گفته صاحب كشف الظنون نخستين كسى‌كه علم درايه را پايه‌گذارى كرد و حديث را به انواع متداول تقسيم نمود ابو عبد الله حاكم نيشابورى است كه كتاب« معرفة علوم الحديث» را نوشت و سپس ابن صلاح از او پيروى كرده است.