بهنام دهش پور، مؤسسه خیریه

نویسنده (ها) : علی محمد مرادیان منفرد

آخرین بروز رسانی : شنبه 16 آذر 1398

بهنام دهش‌پور، مؤسسۀ خیریه \ moʾassese-ye xeyriy(yy)e-ye behnām-e daheš-pūr\ ، مؤسسه‌ای غیردولتی و غیرانتفاعی، ارائه‌دهندۀ خدمات رایگان درمانی و پزشکی به بیماران مبتلا به سرطان و خانواده‌های ایشان، بدون محدودیتهای سنی، جنسی و ملیتی، مستقر در بیمارستان شهدای تجریش، واقع در محدودۀ منطقۀ 1 شهرداری تهران.
بهنام دهش‌پور (1353-1374 ش) که نام این مؤسسۀ خیریه برگرفته از نام او ست، در 17 سالگی (1370 ش) به بیماری سرطان کبد مبتلا شد. مشاهدۀ کمبودهای درمانی و مشکلاتی که دیگر مبتلایان، به آن دچار بودند، او را متأثر می‌کرد؛ ازاین‌رو به فکر کمک به آنها افتاد؛ در واقع هنگامی‌که برای گذراندن آخرین دورۀ رادیوتراپی خود به بیمارستان شهدای تجریش معرفی شد، تحت تأثیر وضع ناگوار بیماران در ساختمان نیمه‌تمام این بخش قرار گرفت. در آن زمان، بخش آنکولوژی این بیمارستان با بودجه‌ای که توسط آیت‌الله سید علی خامنه‌ای برای استقرار دستگاه کبالت (رادیوتراپی)، اهدایی سید احمد خمینی، در نظر گرفته شده بود، در حال راه‌اندازی بود. وی پس از مذاکره با دکتر حسین مدنی، رئیس وقت بخش آنکولوژی بیمارستان شهدای تجریش، تکمیل کارهای نیمه‌تمام این بخش را وجهۀ همت خود قرار داد.
دهش‌پور نخست از شماری از بانوان ایرانی خیّر مقیم کانادا برای چگونگی جمع‌آوری کمکهای مردمی راهنمایی جُست و سپس، در دی 1374 در آپارتمانی قدیمی واقع در خیابان پاسداران، با کمک خانواده و گروهی از دوستانش نخستین بازارچۀ خیریه را ترتیب داد. اندکی بعد، کنسرت پیانویی را نیز در فرهنگ‌سرای ارسباران برگزار، و درآمدهای این فعالیتها را به بخش آنکولوژی بیمارستان شهدای تجریش اهدا کرد. در اسفند همین سال، با هدف گردآوری مبالغی پول برای شماری از بیماران سرطانی، نمایشگاهی نیز از شمعهای تزیینی در منزل خود ترتیب داد. او در دومین شب برگزاری این نمایشگاه در 3 اسفند 1374 درگذشت. مادر او، شهلا لاجوردی، بر آن شد تا راه فرزندش را ادامه دهد. ازاین‌رو، مؤسسه‌ای به نام فرزندش برپا کرد که به پیشنهاد بیمارستان شهدای تجریش، در همان بخش آنکولوژی استقرار یافت. مؤسسۀ خیریۀ بهنام دهش‌پور در 1376 ش با شمارۀ 284‘1 به ثبت رسید و فعالیت خود را رسماً آغاز کرد. این مؤسسه متشکل از یک هیئت امنا مرکب از 11 نفر عضو، هیئت مدیره‌ای با 5 عضو اصلی و دو عضو علی‌البدل، دو بازرس، و یک مدیر عامل است. در 1389 ش، 700‘2 تن از نیکوکاران از اعضای فعال و نیمه‌فعال این مؤسسه بودند. مشاوران، کارشناسان، پزشکان، و در مجموع همۀ اعضای مؤسسه به صورت افتخاری و رایگان به بیماران خدمت می‌کنند.
واحدهای مختلف مؤسسه عبارت‌اند از: واحد اداری و دفتری که هماهنگی با بیمارستان شهدای تجریش و دانشگاه شهید بهشتی، امور پرسنلی و هماهنگی با نیکوکاران را برعهده دارد؛ واحد روابط عمومی که اطلاع‌رسانی، انجام امور چاپی، جذب نیروی داوطلب، و برگزاری کارگاههای آموزشی بر عهدۀ آن است؛ واحد کامپیوتر و فناوری اطلاعات؛ واحد مددکاری که در حال حاضر (1389 ش)، بیش از 700‘ 3 بیمار و خانواده را زیر پوشش خود دارد؛ واحد تدارکات؛ واحد اموال؛ واحد انبار؛ واحد تغذیۀ رایگان که از بیماران و خانواده‌های ایشان در بیمارستان با شیر، میوه و آب میوه پذیرایی می‌کند؛ واحد شورای اجرایی که بازوی کمکی فکری در برگزاری مراسم مختلف است؛ واحد کتابخانۀ کودکان که با برگزاری برنامه‌های موسیقی، نقاشی، کتاب‌خوانی، نیز برگزاری جشن تولد بیماران، جشن سال نو، و جشن بهبودی و سلامتی، فضایی پرنشاط را برای بیماران خردسال پدید می‌آورد. در کنار کتابخانۀ کودکان، درختی طبیعی به نام درخت آرزوها را در گلدانی قرار داده‌اند که هر کودک سرطانی آرزوی خود را بر کاغذی می‌نویسد و به آن می‌آویزد. این آرزوها توسط افراد نیکوکار برآورده می‌شود؛ واحد کتابخانۀ تخصصی پزشکان که بیش از 300 جلد کتاب تخصصی در زمینۀ رادیوتراپی و آنکولوژی دارد؛ واحد نقاهتگاه که ملکی مسکونی واقع در ابتدای خیابان نیاوران به مساحت 150‘1 مـ 2 است و لطیفه امیرقاسمی آن را برای اسکان بیماران شهرستانی، وقف بیمارستان شهدای تجریش کرده است. این ملک طی 3 نوبت، از سوی خیران عضو مؤسسه بازسازی‌شده‌است و گنجایش حدود 70 تن بیمار و همراهانشان را که از شهرستانها برای درمان به تهران می‌آیند، دارد؛ واحد کمک‌هزینۀ آموزشی فرزندان بیماران که در 1389 ش حدود 100 کودک را در مقاطع تحصیلی مختلف تحت پوشش داشته است؛ شورای شورایاری که سالی یک‌بار جلسه تشکیل می‌دهد و از مهم‌ترین وظایف آن، کوشش برای حفظ و پایداری وجهۀ درونی و بیرونی مؤسسه، کوشش برای دستیابی به اصول مدیریت صداقت، ارائۀ نظرهای مؤثر، و تصمیم‌سازی است؛ واحد قُلک؛ واحد تابلوی تسلیت؛ واحد حامیان؛ و واحد عمران و تجهیزات که انجام امور تعمیراتی، احداث، آماده‌سازی، و نوسازی را بر عهده دارد.
مؤسسۀ خیریۀ بهنام دهش‌پور دارای 25 تخت بیمار شامل 21 تخت در بخش عادی، و 4 تخت در اتاقهای ایزوله است که نام هریک از اهداکنندگان آنها، و تاریخ اهدای هریک بر هر تخت نصب شده است.
به‌جز تجهیز و توسعۀ بخش رادیوتراپی توسط خیران و مؤسسه که نامهایشان بر لوحهایی به دیوار هر بخش نصب شده، یک دستگاه کبالت داخل حفره‌ای نیز توسط نیکوکاران ژاپنی در 1385 ش، از طریق سفارت این کشور در تهران به مؤسسه اهدا، و لوح یادبودی از چگونگی اهدای آن در ورودی این بخش نصب‌شده‌است.
کمک به تجهیز دیگر بخشهای بیمارستان شهدای تجریش، کمک به احداث بخش پیوند مغز استخوان بیمارستان طالقانی، کمک به بازسازی بخشی از بیمارستان طرفه، و کمک به تهیۀ سیستم کنترل زاویۀ چرخش برای درمان بیماران مبتلا به سرطان پوستِ بستری در بیمارستان امام حسین (ع) از فعالیتهای این مؤسسه در دیگر مراکز درمانی است.
مؤسسۀ خیریۀ بهنام دهش‌پور در 1387 ش موفق به اخذ گواهی‌نامۀ استاندارد بین‌المللی SGS از کشور سویس شد و در همان سال، بخش آنکولوژی بیمارستان شهدای تجریش که زیر نظر این مؤسسه اداره می‌شود، بخش نمونۀ این بیمارستان شناخته شد. این مؤسسه در نظر دارد ضمن تجهیز دستگاههای موجود، فضای درمانی را نیز توسعه دهد؛ به همین منظور، به احداث یک ساختمان دو طبقه برای بستری و درمان بیماران سرطانی در مجموعۀ بیمارستان شهدای تجریش اقدام کرده که هنوز به پایان نرسیده است. در 1389 ش میانگین روزانۀ تعداد بیماران مراجعه‌کنندۀ سرپایی، بستری، و شیمی‌درمانی در حدود 140 تن بوده است.

مأخذ

لاجوردی، شهلا (مادر بهنام دهش‌پور و عضو هیئت امنای مؤسسۀ خیریۀ بهنام دهش‌پور)، مصاحبه با مؤلف.

علی‌محمد مرادیان منفرد