باستی

نویسنده (ها) : ناصر پازوکی طرودی

آخرین بروز رسانی : جمعه 15 آذر 1398

باستی \ bāstī\ ، سابقاً نام آبادی کوچکی در دهستان لواسان کوچک، امروزه نام محله‌ای در شهر لواسان. این آبادی در دامنۀ جنوب شرقی کوه ورجین، در شرق مزرعۀ نوشانی و توک‌مزرعه، در شمال آبادیهای کوچک احمدآباد و شورکاب، و در غرب محلۀ جائیج و نجارکلا و باغ نظام‌السلطان و جادۀ لواسان به روستاهای ناصرآباد، بوجان، کُند بالا و کند پایین در ارتفاع 690‘1 متری از سطح دریا واقع شده بود.
در دوران حکومت پهلوی اول، باستی متعلق به خانوادۀ عبدالحسین میرزا فرمانفرما بود و مدیریت آن را پسرش، شاهزاده مظفر فیروز، بر عهده داشت. در آن زمان، آبادی باستی دارای 4 خانوار جمعیت ثابت بود که رعیتِ اربابان خود بـه شمـار می‌آمدند. در سمت شمال آبادی و در منتها‌الیه دامنۀ جنوبی کوه ورجین، چشمۀ آبی وجود داشت که در مجاورت آن، استخر آبی احداث شده بود که به آن اِستل می‌گفتند. آب چشمۀ باستی پس از ذخیره در استل، برای آبیاری مزارع اطراف آن مورد استفاده قرار می‌گرفت. در مزارع اطراف آبادی، در پاییز، محصولاتی نظیر گندم و جو، و در اواخر بهار، پس از برداشت آنها، نخود، لوبیا، ماش و صیفی‌جات کاشته می‌شد و به سبب نزدیکی این منطقه به تهران، به بازار آن عرضه ‌می‌گردید. آب کشاورزی زمینهای باستی از رودخانۀ کُند تأمین، و مازاد آن به توک‌مزرعه و مزرعۀ استلک هدایت می‌شد.
امروزه، آبادی باستی با دهها آبادی دیگر شهر لواسان ادغام شده، و یکی از محلات آن به شمار می‌رود. از سمت جنوب این محله، بلوار امام خمینی می‌گذرد که در جهت شرق به غرب امتداد دارد و پس از عبور از روی پل فلزی و بتونی لشکرک، شهر لواسان را به دو نیمۀ شمالی و جنوبی تقسیم، و روستاهای شرقی و شمالی لواسان را به یکدیگر متصل می‌کند. امروزه در تمامی مناطق باستی، ساختمانهای بلندمرتبه و ویلاهای مجلل و گران‌قیمت ساخته شده است و خوش‌نشینان تهرانی در آنها استقرار یافته‌اند.

ناصر پازوکی طرودی