نور، امام زاده

نویسنده (ها) : حسن موسوی زاده

آخرین بروز رسانی : شنبه 7 تیر 1399

نور، امامزاده \ emām-zāde nūr \ ، امامزاده‌ای در 300متری جنوب غربی آبادی امامۀ پایین.

نسب امامزاده نور براساس شجره‌نامه‌ای که در قابی فلزی در داخل حرم نصب شده است، به حضرت امام موسى کاظم (ع) می‌رسد. عارف خان افندی، مترجم عثمانی دربار ناصرالدین شاه، در گزارشی در 1304 ق / 1887 م، امامزاده نور را با توجه به شجره‌نامۀ او، معاصر اسماعیلیان الموت دانسته است (ص 1131).
بقعۀ امامزاده نور با طرحی شش‌ضلعی، و مساحتی حدود 20 مـ2 در محوطه‌ای به وسعت 500 مـ2 قرار دارد که کاملاً نوسازی شده است (سروقدی، 169). ورودی بنای بقعه در ایوانی قرار دارد و دارای در و پنجره‌های فلزی است. طاق، قابهای نورگیر و پنجره‌ها قـوس نیم ـ دایره دارند و ازارۀ بنا تا ارتفاع 5 / 1 متر با سنگ شبه مرمر یا چینی تزیین شده، و دارای معجر چوبی گره‌چینی، و فاقد ارزش هنری ویژه‌ای است.
آجر و سیمان از مصالح اصلی به کاررفته در
بنای این امامزاده است. سقف بنای امامزاده پس از برپایی خرپا با ورق گالوانیزه پوشانده شده است. نمای بیرونی این بنا نیز فاقد هرگونه اندود یا نماکاری است.
اطراف بقعۀ امامزاده، گورستان است و مزار چند شهید جنگ تحمیلی در داخل بقعه و مجاور قبر امامزاده واقع است (پازوکی، 1 / 333-334). در نزدیکی امامزاده، درخت سرو کهن‌سالی قرار دارد که قدمت آن به بیش از 400 سال می‌رسد («فهرست ... »، بش‌ ).

مآخذ

پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، تهران، 1382 ش؛ سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، تهران، 1384 ش؛ عارف افندی، «وضع طبوگرافی قریۀ امامه»، کراسۀ المعی، به‌کوشش غلامحسین افضل‌الملک، نسخۀ خطی موجود در کتابخانۀ شمارۀ 1 مجلس شورای ملی؛ «فهرست درختان کهن‌سال استان تهران»، تبیان (مل‌ ‌)؛ نیز:

Tebyan, www.tebyan.net \ index.aspx?pid=21670 (acc. Sep. 13,2008).
حسن موسوی‌زاده