استئو میلیت

اُستِئومیِلیت \ osteˀo-miyelit\ ، عفونت حاد یا مزمن بافت استخوان که بیشتر به‌سبب باکتریهای استافیلوکوکِ طلایی و استرِپتوکوک روی می‌دهد. این میکروبهای عفونت‌زا از طریق جریان خون یا گسترش یافتن از جراحتی موضعی، به استخوان می‌رسند و سبب التهاب و تخریب بافت استخوانی اسفنجی و مغز استخوان، نرسیدن جریان خون، و مرگ استخوان می‌شوند. استخوان زندۀ پیرامون محل عفونتْ این محل را محصور می‌کند و تکه استخوان مرده‌ای در میان بافت زنده پدید می‌آید که محتویات آن به‌تدریج، همراه با ترمیم ضایعه، جذب می‌شود.
استئومیلیت حاد دردناک است و شواهد معمول آن، تب و لرز و کاهش اشتهاست که ممکن است در کودکان ناگهانی و بسیار شدید باشد؛ و نیز درد استخوان که ممکن است با تورم و سرخی همراه شود.
تشخیص استئومیلیت با اسکن استخوان تأیید، و عامل دقیق ایجاد عفونت از راه کشت خون و استخوان تعیین می‌شود. در گذشته، این بیماری مرگ و میر بسیار در پی داشت، ولی امروزه، معمولاً با تجویز درازمدت آنتی‌بیوتیکهای وریدی، و گاه جراحی برای خارج کردن چرک و استخوان عفونی کنترل می‌شود.
در استئومیلیت مزمن، عفونت به‌خوبی درمان نمی‌شود و فعال می‌ماند و ممکن است گهگاه محتویات آن از طریق مجاری سینوسی به سطح پوست برسد.
استئومیلیت ممکن است به‌شکل عوارض بسیاری از بیماریها، مانند حصبه، سیفیلیس، سل یا کم‌خونی داسی‌شکل، روی دهد. در میان‌سالی، استئومیلیت ستون مهره‌ها ممکن است با عفونت ادراری ارتباط داشته باشد. مصرف داروهای مخدر وریدی نیز ممکن است سبب این بیماری شود.

مآخذ

CE, 6th edition;
EA, 2006;
EB, 2008;
ME, 2008.
بخش علوم پزشکی