استئوپاتی

اُستِئوپاتی \ osteˀo-pāti\ ، مکتبی در مراقبتهای بهداشتی و درمان بیماریها که بر رابطۀ میان ‌ساختار ماهیچه‌ای ـ استخوانی و کارکرد اندامها تأکید می‌کند. پزشکان متخصص استئوپاتی مهارت خود را در تشخیص و تصحیح مشکلات ساختاری بدن از طریق ماساژ درمانی و درمانهای دیگر به کار می‌برند.
این مکتب بر پایۀ نظریه‌هایی است که بدن را به‌عنوان سازواره‌ای (ارگانیسمی) یکپارچه با تمایل به ترمیم خود و مقاومت در برابر بیماری، و بیماری را به‌عنوان تغییری در یکپارچگی ساختاری یا کارکردی بدن در نظر می‌گیرند.
پزشکی استئوپاتیکی در سدۀ 19م در ایالات متحدۀ آمریکا به‌عنوان جنبشی اصلاحگر در برابر مجموعۀ درمانهای دارویی و فنون جراحی ابتدایی آن زمان آغاز شد. اَندرو تِیلِر استیل، بنیاد‌گذار پزشکی استئوپاتیکی، این مکتب را در واکنش به بیماریها و انواع درمانهایی پدید آورد که هنگام خدمت به‌عنوان پزشک در جنگ داخلی آمریکا دیده بود.

استیل پس از شکست در متقاعد کردن دانشکده‌های پزشکی گوناگون به استفاده از نظریاتش در آموزشهایشان، در 1892م دانشکدۀ پزشکی جدیدی در کِرکس‌ویل، در ایالت میسوری بنیاد نهاد، و در آنجا آغاز به اعطای درجۀ دکتری استئوپاتی به پزشکانی‌کرد که‌ دریافتها و تصوراتش را در پزشکی می‌پذیرفتند. تأکید استیل در درمان همۀ بدن انسان به‌عنوان یک مجموعه و در نظر گرفتن عواملی همچون تغذیه و سلامت روانی، افزون بر علامتهای جسمی بیماری، به صورت هدف نهایی استئوپاتی باقی مانده است.
بیمارستانهای عمومی استئوپاتیکی همۀ انواع مراقبتهای درمانی را انجام می‌دهند و بیمارستانهای تخصصی استئوپاتیکی شامل‌ درمانگاههای پروکتولوژی (راست‌ روده‌شناسی)، مراکز درمان التهاب مفاصل، زایشگاهها، درمانگاههای اورژانس (فوریتها) و مراکز معتادان به الکل و مواد مخدر است. آموزش حرفه‌ای برای دریافت درجۀ دکتری استئوپاتی همانند دریافت دکتری پزشکی است. دورۀ 4 سالۀ تحصیل پزشکی استئوپاتیکی شامل علوم پایه و کار بالینی، با تأکید بر اهمیت ساز و کار بدن و رابطۀ میان ساختمان و کارکرد بدن است.
مطالعات پژوهشی مربوط به استئوپاتی شامل کالبد‌شناسی و کارکرد پیوندگاههای عصبی ـ عضلانی، انتقال تکانه‌های عصبی، کارکردهای بازتابی جسمانی، رشد و کارکرد کلیه‌ها، و پویایی‌شناسی (دینامیک) جریان خون است؛ همچنین مطالعات بالینی در این زمینه‌ها صورت می‌گیرد: یافته‌های مربوط به ساختمان بدن بیماران بستری در بیمارستان؛ آثار ماساژ و مالش اندام بیمار زیر‌ بیهوشی، برای مشکلات خاص مربوط به ارتوپدی؛ اثر ماساژهای استئوپاتیکی بر فشار خون؛ و کنترل بیماری انسداد مزمن ریوی با استفاده از وسایل و روشهای معمول پزشکی، با ماساژ و مالش استئوپاتیکی و بدون آن.

مآخذ

EA, 2006;
EB, 2010;
ME, 2008.
بخش علوم پزشکی