آزودو

آزِوِدو [āzevedū]، آلوئیزیو (1857-1913م/ 1273-1331ق)، داستان‌نویس برزیلی که الگوی رمان‌ ناتورالیستی را در برزیل به دست داد و پیش‌گام نویسندگان داستانهای اعتراض اجتماعی در سدۀ 20م بود.

آزودو در دانشکدۀ هنرهای زیبای ریو دِ ژانیرو تحصیل کرد و روزنامه‌نگار شد. آثار او که به شیوۀ رمانهای تجربی زولا، با آمیزه‌ای از احساسات ضد برده‌داری، ضدکشیشی و ضد بورژوایی طراحی شده‌اند، جنبه‌های زندگی برزیلیهای زمان خود را به‌خوبی تصویر می‌کنند. وی در نخستین کتاب‌ موفقیت‌آمیزش، «دو رگه» (1881م)، به تعصب نژادی می‌پردازد. دو رمان به یاد ماندنی دیگر او، «پانسیون» (1884م) و «اتاقهای اجاره‌ای» (1890م) گزارشی از ریزه‌کاریهای جامعۀ نوپای ریو د ژانیرو هستند. آزودو کار ادبی را در 37 سالگی کنار گذاشت و به کار دیپلماتیک روی آورد و در هنگام مرگ، از کنسولهای برزیل در آرژانتین بود. (112)